สูตรเสน่หา - เรื่องย่อละครรายตอนตามบทโทรทัศน์ - สูตรเสน่หา ตอนที่ 5

สูตรเสน่หา ตอนที่ 5

เมื่อดินหรือพสุเดินมาในห้องรับแขกภายในบ้านบริบรรณ เห็นคุณฟ้านั่งหัวโต๊ะ มีพี่ๆน้องๆหลายคนอยู่ด้วย เมฆากับอิสราภรณ์ไม่ได้มอง แต่วายุกับวารินหันมามองดินอย่างแปลกใจ
"เรื่องที่จะคุยกันวันนี้มันเรื่องในครอบครัว คนอื่นไม่เกี่ยวนี่นะ" นายลมแสดงอาการรังเกียจพสุ
" ดินเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวบริบรรณ มีสิทธิ์ที่จะรับรู้ทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องเงิน" วายุกับวารินจะค้าน ฟ้าจึงตัดบท "พี่ตัดสินใจแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น" หันไปสั่งพสุให้นั่งลง ฟ้าหันไปทางวายุ "ลมมีอะไรก็ว่ามา" วายุกับวารินมองพสุอย่างเกาเหลาชามใหญ่ อิสราภรณ์มองเลิ่กลั่ก เมฆายิ่งไม่รู้เรื่อง ทั้งขยับเก้าอี้ให้พสุนั่งอีก...
พสุหารู้ไม่ว่า นงพะงาห่วงลูกชายมากถึงขนาดให้อ้อนวิ่งไปสังเกตการณ์ที่ตึกใหญ่ พสุมีอะไรผิดปกติให้รีบมารายงานแม่...
ในที่ประชุมห้องรับแขก วายุที่กำลังเดือดร้อนเรื่องเงิน จึงเสนอสิ่งที่เขากำลังต้องการสุดขีด นั่นคือ "ผมต้องการเงินไปลงทุน"
"ร้านเปิดมาไม่กี่เดือนทำไมต้องการเงินไปลงทุนเพิ่ม ครั้งที่แล้วเอาไปตั้ง 5 ล้าน" ฟ้าชี้
" โธ่ 5 ล้าน ใช้แป๊บเดียวหมด ค่าตกแต่งตั้งสองล้านกว่า ซื้อของเข้าร้านแต่ละชิ้นของนอกทั้งนั้น" ฟ้าถามขายได้ไหม วายุรีบโม้ส่ง "ขายได้สิครับ ขายดีแทบหมดร้าน"
"แต่อี่ได้ยินมาว่าเพื่อนๆน้องลมชอบยืมไปใส่แล้วไม่คืน บางคนเอาไปไม่จ่ายเงิน"
วายุฟังแล้วของขึ้น หันไปต่อว่าพี่เมฆ น้องชายพี่ฟ้า
"พี่เมฆ...ว่างๆสอนเมียตัวเองหน่อยนะ ปากมาก"
"มันก็ปากเขา เขาอยากพูด...ก็ต้องแล้วแต่" เมฆพูดน้อยต่อยพอแสบๆ อี่ยิ้ม วายุขอเงินต่อ
"ไม่จริง ของที่ยืมไปใส่ เขาช่วยโปรโมตให้ต่างหาก ตอนนี้ผมต้องการเงินไปหมุนจ่ายของชุดใหม่จริงๆนะครับ"
" แต่เราตกลงกันแล้วว่าจะไม่ให้เพิ่ม พวกพี่ช่วยลมมามากแล้ว ตั้งแต่เปิดร้านเครื่องเสียง ทำสตูดิโอถ่ายรูป ทำบริษัทพีอาร์ บริษัทออแกไนซ์ เปิดร้านขายโทรศัพท์มือถือ ราคาแพงๆ ทำอะไรก็ไม่รอดสักอย่าง"
"พี่ฟ้าคะ ตอนนั้นลมยังเด็ก" วารินหนุนน้องชาย
"ตอนนี้โตแล้ว ก็ดูแลตัวเองแล้วกัน ลมได้มากเกินไปแล้ว ดูสิ ดินยังไม่เคยได้อะไรเลย"
ทุก คนปรายตามองพสุอย่างอยากจะฉีกเนื้อมาแกล้มไวน์...พสุวางหน้าไว้แทบไม่ถูกที่ วายุยังเล่นงานดินต่อไปว่า ลมกับดินไม่เหมือนกัน นภาชี้ ก็ลูกพ่อเหมือนกัน...วายุกัดฟันสู้ต่อไป
"พี่ฟ้า...เอาเป็นว่าถ้าพี่ฟ้าไม่ช่วยผม ผมขอเบิกเงินส่วนตัวในกงสี แล้วแม่ใหญ่เสียเมื่อไหร่ ได้เปิดพินัยกรรม ผมค่อยใช้คืนให้"
ตอนที่ 5 (ต่อจากวานนี้) "ลมทำไมพูดแบบนี้ ลมกำลังแช่งคุณแม่พี่รู้หรือเปล่า" ฟ้าชักหน้าตูม
" มันจริงนี่ครับ แม่ใหญ่เป็นอัมพาตมาตั้งหลายปี คงอยู่อีกไม่นาน ถ้าคุณพ่อไม่ทำพินัยกรรมบังคับให้แบ่งมรดกหลังแม่ใหญ่ตาย ผมก็ไม่ต้องมาอ้อนวอนพี่"
"ลม..." ฟ้าลุกพรวดขึ้น "พอได้แล้ว ไม่ว่าจะเงินจากส่วนไหน พี่ก็ไม่ให้เราทั้งนั้น เงินกงสีที่เรามีไม่ได้มากมายเหมือนเมื่อก่อน และลมก็ใช้ไปมากแล้ว ถ้าพี่ให้เรามากกว่านี้พี่คนอื่นๆก็จะไม่เหลืออะไรเลย" หลายคนฟังแล้วเริ่มจะร้อนตัว วายุไม่ฟังเสียง
"ผมเอาไปแค่ 5 ล้าน ไม่ทำให้พี่เดือดร้อนหรอก ใช่ไหม พี่เมฆ" อี่สะกิดเมฆาผู้สามีไม่ให้ตอบ ลมหันไปทางวารินพี่สาวของเขา วารินก้มหน้านิ่ง วารินหันไปเขม่นพสุอีก แล้วหันไปเผชิญหน้ากับพี่ฟ้า
"งก...พี่น้องกันแท้ๆไม่ยอมช่วย จำไว้นะ ถ้าผมไม่ได้
ก็ อย่าหวังเลยว่าคนอื่นจะได้" วายุปรายตามาทางพสุ แล้วเดินออกจากห้องไป วารินวิ่งตามน้องชายไป อี่ชวนเมฆากลับไป หันไปสวัสดีพี่ฟ้า ฟ้าสั่งให้ดินกลับไป ดินเดินจะออกประตู หันมาเห็นพี่ฟ้าของเขานั่งก้มหน้าเครียด น่าสงสาร...
ดินหรือพสุหารู้ไม่ ว่า ไม่ว่าวายุหรือวารินต่างก็มุ่งหน้าอาฆาตมาทางดินคนเดียว ว่าจะไม่ยอมให้มันได้...เช่นเดียวกับอี่ก็ลุ้นเมฆาสามีให้รีบกันดินออกไป ไม่งั้นเงินที่จะได้จะถูกแบ่งไปก้อนใหญ่ทีเดียว...
แต่แม่นงพะงากลับยิน ดีที่พสุได้เข้าไปมีส่วนรับรู้เรื่องมรดก เพราะความดีที่ทำไว้ แม่ไม่คิดว่าจะได้มรดก แต่คุณฟ้าไว้ใจก็นับว่าดีที่สุดแล้ว แม่จึงสอนให้ดินอดทน พ่อตั้งชื่อให้ ว่าดิน หมายถึงความหนักแน่นมั่นคง แม้บางคนมองว่าต้อยต่ำ แต่ดินคือรากฐานทุกสิ่ง
"เชื่อมั่นในความดีและ อดทนต่อไปนะลูกนะ" ดินยอมรับ เขาอดทนมาตลอด ไม่ว่าใครจะเห็นค่าของเขาหรือไม่... แม่ย้ำ "ลูกน่ารักแสนดีอย่างนี้ ถ้าผู้หญิงคนไหนได้รู้จักตัวตนจริงๆแล้วยังไม่เห็นค่า แม่ว่ามันก็เกินไปละ เชื่อแม่สิ...ไม่มีหรอก" นงพะงาพูดไปซื่อๆ เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้เริ่มมีคนเห็นคุณค่าของดินบ้างแล้ว...
ooooooo
เช้า วันนี้ ขณะที่โสภิตากำลังจะไปส่งของ เมื่อปูเป้ไอจนตัวโยนต้องวิ่งมาเอายาพ่นใส่ปากลูก เมื่อยาเข้าปอด ปูเป้จึงอาการดีขึ้น จึงหันไปสั่งเรียมสาวใช้ ให้คอยดูแลน้อง แนะนำยาพ่นไว้พ่นให้น้องถ้าเกิดอาการ ถ้าไม่ดีขึ้นให้รีบโทร.หาเธอทันที
โส ภิตาหันไปปลอบปูเป้ว่าแม่จะไปส่งของให้ลูกค้า และเก็บเงินมาแล้วจะพาไปซื้อของเล่นแล้วไปเที่ยวกัน ปูเป้ยิ้มได้ บอกให้ชวนลุงดินไปด้วย แล้วย้ำว่าปูเป้คิดถึง ไม่พบกับลุงดินหลายวันแล้ว เธอต้องรับปากลูก แล้วยังอดคิดถึงดินไม่ได้...
ลุงดินของปูเป้ เช้าวันนี้แต่งตัวในชุดคนขับรถมายืนเท่ รับอลินในห้องที่คอนโดฯ เธอแต่งตัวหรูเริ่ด ยืนบิดตัวไปมาหน้ากระจก ถามพสุว่าเธอแต่งชุดนี้แล้วอนุชาเห็นจะตกหลุมรักเธอไหม พสุกลับบอกจะบ้าเหรอ ใส่ชุดยังงี้ไปทำอาหารกลางไร่นา เธอว่าบ้าแล้ว นี่ชุดเดินทางเท่านั้น ส่วนชุดออกรายการ ชี้ไปที่ราวเสื้อผ้าหนึ่งกุรุส สั่งให้พสุขนไปใส่รถด้วย พสุมองตากลับ มันมากมายจะใส่รถสปอร์ตไหวรึ อลินตอกหน้าทันทีว่า เธอซื้อรถตู้มาใหม่มาใส่เสื้อผ้า พร้อมโยนกุญแจรถให้ สั่งพสุคนรถขนของลงไปทันที...
ooooooo
ทางด้านคุณหญิงอมราเห็นอนุชา เดินออกจากบ้านก็มาขอตามไปด้วย อนุชาไม่ยอม ให้แม่ไปดูวันหลัง กลัวทีมงานจะเกร็งเปล่าๆ อมราจึงกำชับให้เก็บภาพไร่พ่อของอลินมาให้ครบทุกมุม ถ่ายถึงไร่ข้างๆด้วย โดยเฉพาะถนนด้านหน้า ด้านข้าง ด้านหลัง เอามาให้ชัดๆ เวลาของบประมาณตัดถนนขยายถนนจะสรตะว่าจะกี่เลน ราคาเท่าไหร่
สุดท้ายคุณหญิงสั่งให้บอกอลินด้วยว่าแม่คิดถึง...เสียงนั้นเน้น พยายามจะให้เป็นความรู้สึกจริงๆให้ได้...
อนุชา ขับรถมาติดไฟแดง เห็นแม่จูงลูกเดินผ่านไป นึกถึงปูเป้กับโสภิตา เขาจึงกดมือถือไปที่ร้าน เรียมรับสาย พอรู้ว่าอนุชาจะไปหาในห้านาที จึงร้องขึ้นอย่างดีใจว่า "คุณพ่อน้องปูเป้" ปูเป้ได้ยินจึงตื่นขึ้นมาเรียกหาคุณพ่อ เดินมาสองก้าวเริ่มไออีกจนคอตีบตัน ขาสั่น แล้วล้มลงจนตกบันได เสียงเรียมร้องเรียกปูเป้ อนุชาได้ยินถามอย่างแตกตื่นว่าปูเป้เป็นอะไร เสียงที่เรียมดังมาคือถามว่า เป็นอะไรคะ น้องปูเป้...อนุชาตัวร้อนฉ่าห่วงลูก เร่งเครื่องรถพุ่งไปอย่างรวดเร็ว
อนุชาไปถึงร้าน ปูเป้แย่แล้ว เรียมเอายาพ่นแต่เกิดอาการชักไม่หยุด อนุชาวิ่งมาดูลูก ให้ปูเป้ทำใจดีๆไว้ ถามหาโสภิตา เรียมบอกออกไปส่งของ เขาให้โทร.บอกเธอว่าเขาจะพาปูเป้ไปส่งโรงพยาบาลแล้วอุ้มลูกไปทันที เริียมตกใจร้องห้าม "เดี๋ยว จะให้บอกพี่ตาว่ายังไง คุณเป็นใครคะ"
เมื่อ เรียมเห็นว่าเขาอุ้มปูเป้ไปแล้วจึงโทร.หาโสภิตา เธอกำลังนั่งแท็กซี่ พอรู้เขาบอกว่าเป็นพ่อปูเป้ กำลังพาลูกไปโรงพยาบาลจึงถาม และสั่งแท็กซี่ตามไปทันที
ooooooo
เมื่อพสุขับรถเข้าไปในไร่ พ่ออนันต์รีบมาต้อนรับ สนใจพสุหรือครูกุ๊กเป็นพิเศษ จนอลินต่อว่าพ่อไม่ สนใจลูกเลย
จาก นั้นอลินทำหน้าที่สั่งให้พสุในฐานะคนขับรถขนเสื้อผ้าหอบใหญ่ขึ้นไปเก็บบน บ้าน อนันต์เห็นอลินใช้ครูกุ๊กอย่างหนัก ถึงกับถามตัวเองว่า...นี่มันบุญของอลินหรือเป็นกรรมของนายดินกันแน่?...แล้ว ต้องหันไปมองรถตู้ทีมถ่ายทำรายการอาหารที่ตามมาสองสามคัน นอกนั้นมีรถขนอุปกรณ์การถ่ายทำมากันเพียบ...
ทีมงานทยอยกันลงมาจากรถ ช่วยกันขนข้าวของเป็นโกลาหล ลูกเป็ดสาวสองฤดูยิ้มทักทายอลิน เพรียวรีบมาสอพลอ ชมสวนของอลินว่าใหญ่โตมโหระทึก ทั้งรวยด้วย สวนไร่นาสารพัด อลินรีบถามเพรียวถึงคุณอนุชาว่ามาหรือยัง ลินมีเรื่องจะปรึกษาสักหน่อย ที่แท้คือคิดถึง...พสุฟังแล้วอดขำไม่ได้ ต้องเดินหนี เห็นหน้าอลินตูมขึ้นเมื่อเพรียวบอกว่า เดี๋ยวคงมาถึง เพราะเขาจะขับรถมาเอง...
จากนั้นทีมงานเตรียมทุกอย่างพร้อมตามรายการ อลินแต่งตัวจะเข้าฉากอย่างสวยงาม ยิ้มร่าให้พสุดูว่าสวยไหม เขาตอบเลี่ยงๆว่าก็ดูดี แล้วอลินก็ถามทีมงานถึงคุณเล็กอนุชาของเธอทันที แล้วบอกว่าถ้ายังมาไม่ถึง เธอยังไม่อยากเริ่มถ่าย จนกว่าเขาจะมา...สายตาพสุถามว่าทำไม?
"ฉันรับงานนี้ก็เพราะเขา ถ้าให้ฉันทำโดยไม่มีคุณเล็กมาดู แล้วฉันจะทำไปทำไม"
อลิ นเดินกระสับกระส่าย เพรียวมาบอกอลินว่า ทีมงานพร้อมแล้ว อลินรีบขอเวลาแป๊บเดียว พสุจึงถามอย่างไม่พอใจว่า คุณจะทำบ๊องอะไรของคุณ อลินยกมือถือมากด พลางเดินหลบหนีไปอีกทาง...อลินกดหาอนุชา ขณะที่เขากำลังอยู่กับลูกและหมอที่โรงพยาบาล พอมือถือดัง จึงเห็นว่าอลินโทร.มา เขาตัดสินใจกดตัดสายไป แล้วมองปูเป้ และตามรถเข็นลูกไปอย่างห่วงใยสุดๆ
พสุแอบมองอลินที่โทร.แล้วหงุดหงิด อลินนั้นแน่นอน เมื่อรู้ว่าคุณเล็กของเธอไม่รับสาย ได้แต่หงุดหงิดว่าทำไมเขาถึงไม่รับสาย...ยืนคิดครู่หนึ่ง แล้วมองไปด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ แสนกลทันที
ooooooo
หลังจากอนุชาส่งลูก สาวให้หมอดูแลจนหมอออกมาเรียกไปพบ บอกว่าปูเป้ดีขึ้นแล้ว เด็กหอบเรื้อรัง ตอนนี้อาจร่างกายอ่อนแอ หมอให้ยาใหม่ที่ออกฤทธิ์เร็วกว่าเดิม นอนพักสักวันน่าจะดีขึ้นมาก พรุ่งนี้คงกลับบ้านได้
แล้วโสภิตาก็วิ่งมาร้องเรียกหาลูกสาวอย่างห่วงใย ผวาไปหาลูกถามร้อนรนว่า ลูกเป็นยังไงบ้าง ปูเป้ยังหลับสนิท อนุชาจึงมาบอก
" ตา...ลูกปลอดภัยแล้วจ้ะ ไม่ต้องห่วงแล้ว หมอบอกว่าพรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้" โสภิตาถามเขามาได้ไง "ผมบังเอิญขับรถผ่านมาแถวนั้นเลยแวะเยี่ยมลูก ปูเป้มีอาการเลยรีบพามา"
"ที่แท้ก็เพราะความบังเอิญนี่เอง" เสียงตัดพ้อทำเอาอนุชาสะอึก...เสียงมือถือเขาดังขึ้น เห็นเป็นเพรียวโทร.มาจึงกดรับ รีบเดินออกไปนอกห้อง....เพรียวบอกว่ากองถ่ายปั่นป่วนมากแล้ว
"คุณอลินสิคะ บอกว่าจะให้บอสมาดูเสื้อผ้าหน้าผมและอนุมัติก่อนถึงจะยอมถ่าย ถ้าบอสไม่มาเธอจะไม่ถ่าย ทุกคนจึงรอบอสกันหมด"
"บอกคุณลินว่าผมให้เขาตัดสินใจ คุณลินโอเคอะไร ก็ให้จัดการตามนั้น ผมจะไม่เปลี่ยน ฝากบอกคุณลินด้วยว่า
วันนี้ผมไม่ไปกอง ไม่ต้องรอ"
เพรียวตัดสาย หันมาบอกอลิน หน้าอลินซีดไปทันที โพล่งออกมาจนได้
" คุณเล็กไม่มา...ลินว่าเราเลิกกองกันเถอะค่ะ" ทุกคนมองตากันไปมา พสุมองอลินอย่างไม่เข้าใจ อลินกลับถามเพรียวว่า คุณเล็กบอกไหมว่าทำไมไม่มา เพรียวตอบแทนว่า คุณแม่คุณเล็กป่วย
"เห็นไหมฤกษ์ไม่ดี คุณหญิงอมราป่วย ยกเลิก ฉันไม่มีกะจิตกะใจทำงานแล้ว" เพรียวบอกว่าคุณเล็กให้อลินตัดสินใจ อลินจึงฟันธงทันที "งั้นลินขอตัดสินใจยกเลิกการถ่ายทำวันนี้ และนัดกันอีกครั้งในวันที่คุณเล็กสะดวก" พอเพรียวว่ายกเลิกวันนี้เสียหายหลายแสน อลินรับทันทีว่าเธอจ่ายให้เองทั้งหมด พสุมองอลิน แสดงอาการขุ่นเคืองอย่างแรง...

โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ และก็ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านค่ะ

เครดิต : ไทยรัฐ

Readlakorn เว็บเรื่องย่อละครรายตอนตามบทโทรทัศน์ ละครเกาหลี ละครช่อง3