ใจร้าว เรื่องย่อละครตามบทโทรทัศน์ -ใจร้าว(17)ถึง(18)

ใจร้าว 17

ป้าสวยกับลุงส่ง สงสัยว่าช่อลดาคือ หนูเอย ใช่หรือไม่
ช่อลดาพยักหน้ารับงงๆ ป้าสวยกับลุงส่งดีใจใหญ บอกว่าที่แท้เจ้าของเกาะ
เจ้าของบ้านหลังนี้ก็คือคุณหนูนี่เอง ช่อลดางงหนัก
"ตอนคุณวิกตกลงซื้อเกาะนี้
แกให้ผมกับยายสวยมาเซ็นชื่อเป็นพยานผมคิดว่าแกซื้อไว้เอง
แต่ปรากฎว่าชื่อเจ้าของเป็นผู้หญิง ผมถามแกว่าซื้อให้ใคร
แกบอกว่าซื้อให้คนรักของแกที่ชื่อคุณเอย"
ป้าสวยเสริม
"แล้วบ้านหลังนี้เธอก็สร้างไว้ให้คุณนะคะ เธอเรียกว่าบ้าน "รักเอย" ค่ะ
พอสร้างเสร็จเธอก็เทียวมาค้างที่นี่ จนหลายปีผ่านไป
ป้าก็เลยถามเธอว่าเมื่อไหร่จะพาคุณเอยมาอยู่สักที เธอก็เงียบไป
หลังจากนั้นป้าก็ไม่กล้าถามอะไรเธออีก"
ช่อลดากลั้นก้อนสะอื้นที่เกิดจากความปลาบปลื้ม ไม่ให้มันไหลรินออกมา
"นี่คุณหนูไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลยหรือครับ"
ช่อลดาส่ายหน้า ลุงส่งใจหาย

"ตายล่ะ สงสัยคุณวิกคงอยากจะเก็บเรื่องนี้ไว้บอกคุณหนูเอง
แกกับฉันก็ดันมาปากโป้งซะก่อน ทำยังไงดีวะเนี่ย เอ่อ ยังไง
คุณหนูอย่าบอกคุณวิกนะครับว่า รู้เรื่องจากเราสองคน ไม่งั้นคุณวิกเล่นงานเราตายแน่"
ช่อลดาได้แต่พยักหน้า
หญิงสาวพูดไม่ออกบอกไม่ถูกว่าเธอดีใจปลื้มใจแค่ไหนที่แปดปีผ่านไป
แต่กรวิกก็ยังไม่ลืมเธอ
กรวิกได้รู้จากทีมงานในกองถ่าย
ว่าเมลานีขับรถไปหาเขาถึงที่ชะอำ กรวิกอึ้งไป ก่อนจะตัดสินใจว่าจะพูดกับเมลานี
หยุดในทุกอย่างที่เขาเป็นผู้เริ่มต้น เขาต้องพูดเรื่องช่อลดา ทุกอย่างต้องจบ
"ผมมีเรื่องสำคัญจะสารภาพกับคุณ"
เมลานีอึ้ง ใจเต้นตึกตัก
หรือลางสังหรณ์จะเป็นจริง เลยฝืนยิ้มแล้วพูดดักทางชายหนุ่ม
"อย่าบอกนะคะว่าวิกไปมีใครใหม่ ทำให้ความรักของเราเปลี่ยนไป เมื่อวาน
เมนี่เพิ่งไปเจอเพื่อน เขาให้แง่คิดเมนี่มา เมนี่ยังไม่ทันจะเอามาปรับใช้กับวิกเลย
"
กรวิกเห็นใจหญิงสาว เพราะที่ผ่านมา เมลานีไม่เคยทำผิดต่อเขาสักครั้ง
มีแต่เขาที่เป็นฝ่ายทำร้ายเธอ
"เมนี่ ผมรักและนับถือน้ำใจคุณมากนะ
แต่มันเป็นความรักแบบ"
เมลานีแทรกขึ้น "ถ้าระหว่างเรา
เคยมีเรื่องอะไรที่ไม่เข้าใจหรือไม่ชอบใจกัน
ก็ขอโอกาสให้เมนี่ได้ปรับตัวก่อนได้มั้ยคะ
เพราะถ้าเรื่องที่วิกจะพูดมันเป็นเรื่องที่รุนแรงต่อความรู้สึก อย่างน้อย
เมนี่จะได้ตั้งหลักได้"
ทั้งคู่จ้องตากัน ในที่สุดกรวิกก็เป็นฝ่ายแพ้ใจตัวเอง
สิ่งที่คิดว่าจะพูดกลับกลืนหายลงไปในคอเพราะความสงสารเมลานี
กรวิกอยากจะกลับไปหาช่อลดาเต็มที่ แต่ด้วยละครปิดกล้องแล้ว
ทำให้เขาต้องมากินเลี้ยงสังสรรค์กับทีมงานอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่พอสบโอกาส
กรวิกก็รีบชิ่งมาขึ้นรถ เมลานีสังเกตเห็น เลยเดินตามมาห่างๆ กรวิกกำลังจะขึ้นรถ
แต่ก็ต้องชะงักเมื่อลักษณ์โผล่เข้ามาดักหน้า เมลานีหลบเข้าพุ่มไม้ แอบยืนฟัง
กรวิกเห็นสภาพลักษณ์ก็สงสัยว่าลักษณ์ไปโดนอะไรมา ลักษณ์ไม่ตอบ
แต่ถามว่าเอาช่อลดาไปไว้ที่ไหน
กรวิกบอกว่าเขาต่างหากที่ต้องถาม
เพราะลักษณ์บอกว่าจะพาช่อลดากลับต่างประเทศ แล้วมันเกิดอะไรขึ้น
ตัวเขาเองก็ไม่ได้อยู่ในกรุงเทพฯด้วยซ้ำ ใน 2-3 วันที่ผ่านมา
ลักษณ์ถึงบางอ้อว่าช่อลดาไม่ได้อยู่กรุงเทพฯแน่ ลักษณ์ลืมเจ็บ
ใช้มือขวากระชากคอเสื้อกรวิก ถามว่าเอาช่อลดาไปซ่อนไว้ที่ไหน
แต่กรวิกยืนยันว่าไม่รู้ ลักษณ์ใช้มือขวาต่อยเปรี้ยงเข้าที่หน้ากรวิก
"ไอ้ผู้ร้ายปากแข็ง !นายมันไม่รู้อะไรเลย ฉันขอบอกนายนะว่าถ้านายยัง
ขังเอยไว้อย่างนั้น เท่ากับนายฆ่าเอยให้ตายทั้งเป็นนายรู้ตัวรึเปล่า"
"ทำไม
เอยต้องอยู่กับคุณเท่านั้นเหรอ เธอถึงจะปลอดภัย..หา"
ทั้งคู่ยืนจ้องตากันเขม็ง
ก่อนที่กรวิกจะขึ้นรถแล้วขับออกไป ลักษณ์ยืนเซ อาการปวดแปล๊บวิ่งแล่นไปทั่วร่าง
ชายหนุ่มยืนทรงตัวไม่ไหวจะร่วงลงพื้น แต่เมลานีเข้าไปประคองไว้ทัน
บ่นว่าลักษณ์ไม่น่าหนีออกจากรพ.สภาพแบบนี้ ลักษณ์ไม่สนใจตัวเอง บอกว่าถึงเขาตาย
ยังไงก็ต้องมาพูดกับกรวิกให้ได้ เมลานีมองลักษณ์อย่างเข้าใจ
ไม่รู้ว่าควรจะสงสารชายหนุ่มหรือตัวเองมากกว่ากัน
เมลานีพาลักษณ์กลับมาที่ห้องพักในรพ. แต่เจอเข้ากับแสงฉาย
แสงฉายอาละวาดเมลานีอย่างหนัก เพราะคิดว่าเมลานีจะมาแย่งลักษณ์ไปอีกคน
ลักษณ์ทนไม่ไหว เลยลากแสงฉายออกไปจากห้อง ปรัชญาใสเห็นเข้าพอดี ก็ดักฟัง
ได้ยินลักษณ์ประกาศจะฟ้องหย่าแสงฉาย แสงฉายหน้าซีดใจสั่น
"ผมปล่อยเวลาให้ผ่านไปนานเพราะคิดว่าเราจะตกลงกันได้ด้วยดี
แต่ความพยายามของผมมันสูญเปล่า แล้ววินาทีนี้ความอดทนของผมก็สิ้นสุดลงแล้วด้วย"
"คุณจะฟ้องหย่าฉันด้วยเหตุผลอะไร
ต้องการมีเมียใหม่อย่างนั้นเหรอศาลคงรับฟังหรอกนะ"
"นั่นเป็นสิ่งที่ผมจะทำทันทีหลังจากที่หย่ากับคุณเรียบร้อยแล้ว
แต่เหตุผลของการหย่า คุณเองก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ อย่าให้ผมต้องประจานเลย"
"คุณมีหลักฐานอะไรมาประจานฉัน"
"คุณคงไม่รู้ว่าแปดปีที่ผ่านมา
ผมจ้างนักสืบตามดูพฤติกรรมคุณตลอด
จะให้ผมสาธยายมั้ยว่าระหว่างนั้นคุณคบกับผู้ชายกี่คน เป็นใคร ชื่ออะไร
อยู่ที่ไหนบ้าง คุณต้องการให้ทนายความผมขนรูปคุณกับชายชู้พวกนั้นไปให้ศาลดูมั้ย
ถ้าคุณมีสติพอคุณคงเดาได้ว่า ศาลท่านจะตัดสินยังไง"
แสงฉายแทบกรี๊ด
"นี่คุณกล้าแบลคเมล์ลฉันเหรอ"
"ผมใช้หลักฐานซึ่งมันเป็นความจริงอ้างอิงเมื่อจำเป็นต่างหาก
แล้วคุณนั่นแหละที่เป็นคนบังคับให้ผมทำอย่างนี้เอง"
ลักษณ์มองหญิงสาวชั่วครู่
ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไป แสงฉายเข่าอ่อน จะเป็นลมซะให้ได้
ปรัชญาโผล่ออกมาจากที่ซ่อน เดินเข้ามาหาแสงฉายซึ่งยืนหันหลังให้ แล้วพูดอย่างเห็นใจ
"ผมเห็นใจคุณจริงๆแซนดี้"
แสงฉายยิ่งเห็นว่าปรัชญายืนอยู่ตรงหน้าเธอยิ่งใจหาย
ทำท่าจะล้มตึงลงตรงนั้นจริงๆ
ปรัชญากับแสงฉายมาคุยกันในห้อง
ปรัชญาบอกอย่างไม่ถือสาหาความ ว่าเขารู้เรื่องแสงฉายกับลักษณ์มาตั้งนานแล้ว
แต่เขาไม่ใส่ใจ ตอนนี้สิ่งที่เขาไม่สบายใจคือลักษณ์จะมาแย่งสมบัติเขาจากปราชญ์ไป
แสงฉายงง ไม่เข้าใจ ปรัชญาแต่งเรื่องว่าปราชญ์พ่อของเขารักลักษณ์มาก
ถึงขั้นจะยกมรดกให้มากกว่าที่เขาจะได้ ทั้งที่เป็นแค่ลูกบุญธรรม
ปรัชญาลากเอาแสงฉายให้มีส่วนร่วมด้วยการบอกว่าลักษณ์ทำร้ายทั้งเขาและแสงฉาย
แสงฉายบ่นว่าเธอก็อยากจะช่วย แต่ตัวเองก็เอาตัวไม่รอด ปรัชญายิ้ม
นัยน์ตากร้าวบอกว่า รอดแน่ ถ้าร่วมมือกัน
"ถ้ามันอยู่
คุณก็ต้องกลายเป็นหม้ายโดยที่ไม่ได้อะไรจากมันแม้แต่บาทเดียว แล้วถ้าเราแต่งงานกัน
คุณจะทนกัดก้อนเกลือกินกับผมไหวเหรอ แต่ถ้ามันตาย
คุณก็จะกลายเป็นหม้ายที่ได้รับมรดกตกทอดจากสามีตามกฎหมายมหาศาล
แล้วผมก็จะเป็นลูกคนเดียวที่ได้สืบทอดมรดกจากพ่อ ถึงเวลานั้น เราก็อยู่ด้วยกันสบาย"
ปรัชญากรอกหู
แสงฉายใจไม่กล้าพอ "แต่ ฉัน มัน ไม่รุนแรงไปเหรอ"
"มันถึงเวลาแล้วที่คุณต้องเลือก ถ้ามันอยู่ เราสองคนก็ตาย แต่ถ้ามัน ตาย
เราสองคนก็รอด คุณอยากตายตอนนี้ หรืออยากมีลมหายใจอยู่ดูความสวยงามของโลกนี้ไปนานๆ
ล่ะ"
แสงฉายใจสั่นหูอื้อตาลาย รินไวน์แล้วเอากรอกปากตัวเองดับเครียดอีกรอบ
00000000000000000000000000
กรวิกกลับมา
พบว่าช่อลดาทำกับข้าวรอเขาอยู่อย่างใจจดใจจ่อ แม้ว่าจะดึกแค่ไหน
กรวิกกินข้าวอย่างมีความสุข ก่อนจะอาบน้ำ และตัดสินใจพูดกับช่อลดา
"พี่
ไม่อยากตกอยู่ในสภาพเหมือนที่แล้วๆมาอีกแล้ว
มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่เราจะฝืนทำในสิ่งที่ใจเราไม่อยากทำ
พี่อยากจะขอโทษเอยที่พี่พาล อารมณ์เสีย เย็นชา
คิดเองเออเองอยู่ฝ่ายเดียวจนทำให้เข้าใจผิดเอยตลอดเวลา พี่ขอโทษแล้วก็..เสียใจ
จริงๆ "
"เอยเองก็เสียใจ เสียใจที่เป็นคนก่อเรื่อง
เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด"ช่อลดาเศร้า
"ไม่ใช่เอยหรอกที่เป็นต้นเหตุ
พี่วิกต่างหาก แปดปีที่เอยจากไป ใจของพี่อัดแน่นไปด้วยความแค้น คิดเพียงแต่ว่า
เมื่อไหร่กลับมา จะเอาคืนให้สาสมที่สุด
แต่เอยคงไม่รู้การที่เราทำให้คนที่เรารักเจ็บปวด
มันทำให้เราเจ็บปวดมากกว่าหลายร้อยหลายพันเท่า"
"ทำไมเอยจะไม่รู้
เอยรู้ซึ้งถึงความรู้สึกนั้นดี เพราะเอยเคยเจอเหตุการณ์เลวร้ายอย่างนั้นมาแล้ว
วันที่เอยตัดสินใจไปอเมริกา เอยเสียใจที่ไม่ได้บอกลาพี่วิก
เอยอยู่ที่สนามบินเหมือนคนไม่มีชีวิตจิตใจ เอย เอยเห็นพี่วิกที่นั่นด้วย"
ช่อลดาน้ำตาไหล
"พี่วิกไม่รู้หรอกว่าเอยเจ็บปวดแค่ไหนที่ต้องทำเป็นไม่เห็นพี่วิก
เอยอยากจะวิ่งเข้าไปหาไปกอดพี่วิกใจจะขาด แต่เอยก็ต้องห้ามใจ เอยรู้สึกเหมือน
โดนมีดทิ่มแทงหัวใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วคนที่แทงก็ไม่ใช่ใคร แต่เป็นตัวเอยเอง"
"แล้วเอยรู้จักหมอลักษณ์เมื่อไหร่ ทำไมถึงตัดสินใจไปอเมริกากับเขา"
"เอยไม่ได้ไปกับพี่ลักษณ์ เอยไปเจอไปรู้จักพี่ลักษณ์ที่อเมริกา"
"ถ้าอย่างนั้นเกิดอะไรขึ้น แล้วเอยมีเหตุผลอะไรที่ต้องหนีพี่ไปอเมริกา"
ช่อลดาหันมองวิกน้ำตาไหลพราก "ถ้าเอยตอบได้
เอยคงตอบพี่วิกไปตั้งแต่วินาทีแรกที่เรากลับมาเจอกันแล้ว แต่นี่เพราะ..เอยตอบไม่ได้
เอยตอบไม่ได้จริงๆ"
ช่อลดาสะอื้น บอกว่าต้องมีสักวันที่กรวิกได้รู้ความจริง
กรวิกไม่สนใจอะไรแล้ว ตั้งแต่ที่ช่อลดาโดนงูกัด ทำให้เขาได้รู้
"พี่รู้สึกว่าทุกวินาทีในคืนนั้นมันยาวนานเหลือเกิน นานจนทำให้พี่ได้คิด
ทำไมเราต้องทำให้ช่วงเวลาที่ควรจะมีความสุข เต็มไปด้วยความทุกข์
ถ้าวันนั้นเอยเป็นอะไรไป พี่ไม่รู้ว่าพี่จะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง
ถ้าไม่มีเอยแล้วชีวิตพี่จะเป็นยังไง แค่คิดพี่ก็ทนไม่ได้
แล้วทำไมเราต้องรอจนวินาทีสุดท้ายที่จะบอกรักใครที่เรารักที่สุด
ในเมื่อเราสามารถบอกเขาได้เดี๋ยวนี้ วินาทีนี้ พี่วิกรักน้องเอย
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน พี่วิกก็ยังรักน้องเอย"
หญิงสาวโผเข้าไปกอดชายหนุ่มแน่น "เอยก็ไม่เคยหยุดรักพี่วิก
เอยรักพี่วิกรักมากที่สุด มากกว่าชีวิตของเอย ได้ยินมั้ยคะ"
ช่อลดาสะอื้นฮักเมื่อนึกถึงชะตาชีวิตของตัวเอง
กรวิกเช็ดน้ำตาให้หญิงสาวที่เรี่ยอาบแก้ม
กรวิกไม่สามารถหักห้ามใจได้อีกต่อไป
ชายหนุ่มประคองหน้าหญิงสาวแล้วก้มลงบรรจงจูบ
ช่อลดาปล่อยใจไปตามอารมณ์รักที่อัดแน่นอยู่ในใจ
แต่แล้วเพียงชั่วครู่หญิงสาวก็ผละออกมาเพราะไม่อยากทำร้ายทั้งเมลานีและลักษณ์
ช่อลดาเดินหนี กรวิกจะตามไป แต่แล้วก็หักใจ
ช่อลดาเอนตัวลงนอน
หญิงสาวพยายามหลับตาพลิกซ้ายก็แล้วขวาก็แล้ว แต่ก็ไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้
ช่อลดาผุดลุกขึ้นยืน
แล้วเดินไปยืนรับลมที่หน้าต่างเผื่อจะคิดหาทางออกให้กับชีวิตได้บ้าง
หญิงสาวเหลือบเห็นกรวิกเดินไปมาอยู่ที่ชายหาด
ช่อลดาเอาผ้าห่มมาให้กรวิกที่ชายหาด
กรวิกลุกขึ้นคว้าเอวแล้วดึงหญิงสาวเข้ามากอด
"พี่วิกไม่ต้องการผ้าห่ม"
ช่อลดายืนนิ่ง พยายามอย่างยิ่งที่จะหักห้ามใจ หญิงสาวจะขยับเดิน
กรวิกรั้งตัวหญิงสาวไว้ แล้วกระซิบข้างหูอย่างเว้าวอน
"อยู่อย่างนี้สักแป๊บนึงได้มั้ย วันนี้หมอลักษณ์มาหาพี่วิก
เขาบอกพี่ว่าถ้าพี่ซ่อนเอยไว้ก็เท่ากับพี่วิกฆ่าเอยให้ตายทั้งเป็น
พี่อยากจะบอกเขาเหลือเกินว่า ถึงพี่จะไม่ใช่หมอ
แต่พี่ก็พร้อมจะดูแลเอยอย่างดีที่สุด ดีพอๆกับหมอหรือมากกว่าหมออย่างเขาด้วยซ้ำไป
พี่ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นรักเอยมากกว่าพี่หรือเปล่า
แต่พี่ไม่ได้รักเอยน้อยไปกว่าเขาเลย"
"แล้วคุณเมนี่ล่ะคะเขารักพี่วิกมากนะคะ"
"เราควบคุมความรักได้อย่างนั้นเหรอ
หัวใจมันควบคุมไม่ได้เหมือนสมองนี่ใช่มั้ยแม้อยากจะควบคุมก็ทำไม่ได้ถ้าหัวใจพี่รักใคร
พี่จะรักคนนั้นพี่ควบคุมมันไม่ได้หรอก พี่รักเอยพี่ก็จะรักเอยคนเดียวเท่านั้น
เข้าใจมั้ย"
กรวิกซุกไซ้ไปทั่วใบหน้าของช่อลดา สุดที่หญิงสาวจะต้านทานอะไรได้
นอกจากปล่อยกายให้เป็นไปตามอย่างที่ใจปรารถนา
ช่อลดาได้ยินเสียงไก่ขัน
หญิงสาวขยับลืมตาขึ้น รู้สึกตัว คิดใคร่ครวญถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
แล้วหันไปมองข้างๆ กรวิกนอนหลับอยู่ตรงนั้น
ช่อลดามองกรวิกด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและภักดี ผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆเธอ
ผู้ชายที่ทอดแขนให้เธอหนุนอยู่ทั้งคืนคนนี้ เป็นทั้งพ่อทั้งพี่ทั้งเพื่อนเป็น
สามีของเธอ หญิงสาวยิ้มให้ชายหนุ่ม เป็นยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุข
แล้วโดยไม่ทันตั้งตัว จู่ๆชายหนุ่มก็ลืมตาขึ้น
ทำให้เห็นยิ้มหวานเยิ้มชนิดไม่มีเม้มของหญิงสาวเข้าอย่างจัง
"ยิ้มหวานจัง"
ช่อลดาเขินจัด รีบลุกขึ้นจะเดินขึ้นบ้านไป กรวิกคว้ามือไว้
แล้วพลิกตัวหญิงสาวเข้ามากอดออดอ้อน
ช่อลดาวิ่งหลบออกมาแล้วหันไปยิ้มล้อชายหนุ่มก่อนวิ่งหนีไป กรวิกมองตามหญิงสาว
ความสุขกระฉอกล้นทะลักออกมานอกอก
กรวิกเบี้ยวงาน ไม่ยอมไปอีกแล้ว
บอกว่าเขาไม่มีอารมณ์ อยากจะอยู่กับช่อลดามากกว่า ช่อลดาบอกกรวิก
"เอยอยากให้พี่วิกเก็บวันแห่งความสุขอย่างนี้เอาไว้ในใจแล้วลองคิดว่าถ้าความสุขแบบนี้มันดับสลายไปในวันหนึ่ง
วันที่เราไม่ทันตั้งตัวเราจะเป็นยังไง"
"พี่คงทนไม่ได้ถ้าวันนึงเราต้องตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าคนๆนึงที่เคยหายใจ
และพูดคุยอยู่ข้างๆจากเราไปในตอนเช้า พี่จะไม่ยอมเสียเธอไป
พี่จะไม่ให้เธอจากพี่ไปไหนอีก สัญญานะเอย"
"เอยไม่สัญญาอะไรทั้งนั้น
แต่วันนี้เวลานี้ตราบที่เอยยังมีลมหายใจ เอยจะมีชีวิตอยู่เพื่อพี่วิก
เอยจะรักพี่วิกคนเดียว"
กรวิกหอมจูบเอยที่หน้าผากแล้วกอด
"พี่วิกก็จะรอจะรักเอยคนเดียวจนตาย"
เอยทุกข์ระทม น้ำตาไหล
นึกถึงโรคร้ายและชีวิตที่แสนสั้นของเธอกับคนรัก
ใจร้าว จบตอน 17

ใจร้าว 18

ลักษณ์ซึ่งสวมเสื้อผ้าเตรียมกลับบ้านเรียบร้อยแล้วกำลังเก็บข้าวของส่วนตัว
สักครู่ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ซึ่งไม่ได้แตะมาหลายวันขึ้นมาเช็ค
ที่หน้าจอมีเบอร์มิสคอลล์จากเบอร์โทรฯเบอร์เดียวเป็นสิบครั้ง
แต่เป็นเบอร์ที่ชายหนุ่มไม่รู้จัก ลักษณ์สงสัยเบอร์ใคร เลยโทรกลับ
ทำให้ลักษณ์รู้ว่านั่นคือเบอร์คุณหมอ
คลินิกที่ช่อลดาไปตรวจ
และขอยืมโทรศัพท์โทรหาลักษณ์ แต่ติดต่อไม่ได้ ลักษณ์ตกใจ ทั้งดีใจ
รีบเก็บข้าวของดิ่งจะไปหาช่อลดา แต่แสงฉายเดินเข้ามาในห้องเสียก่อน
บอกว่าอยากจะจัดการเรื่องหย่าให้เรียบร้อย และจะไม่มารบกวนลักษณ์อีก
ลักษณ์มองแสงฉาย ไม่แน่ใจว่าหญิงสาวรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ หรือจะมาไม้ไหนอีก
แสงฉายพาลักษณ์มาจอดที่บ้านหลังหนึ่ง ที่ลับหูลับตาคน ก่อนจะเปิดประตูรถลงมา
ลักษณ์ถามงงๆ ว่าทำไมถึงนัดทนายที่นี่ แสงฉายหน้าซีดปากคอสั่น
ลักษณ์สงสัยว่าแสงฉายไม่สบายหรือเปล่า แสงฉายไม่ทันได้ตอบอะไร เห็นชายฉกรรจ์ 3 คน
โชค สืบ และขาม ก็เข้ามาประกบลักษณ์แล้วฟาดเข้าที่ต้นคอด้วยไม้หน้าสาม
จนลักษณ์ล้มลงไปกองต่อหน้า แสงฉายช็อกพูดไม่ออก เมื่อหนึ่งในนั้น
คือขามหยิบปืนออกมาจากเอวจะยิงลักษณ์ซ้ำ ขามกำลังเหนี่ยวไก
แสงฉายอ้าปากค้างตะลึงลาน แล้วเสียงปรัชญาก็ดังขึ้น
"เดี๋ยว
มึงอย่าเพิ่งจัดการมันที่นี่ เอามันไปเก็บที่อื่น
แล้วทำยังไงก็ได้อย่าให้เหลือซากให้ตำรวจมันตามแกะรอยได้"
ขามรับคำ
ก่อนพยักหน้าให้โชคและสืบประคองปีกลักษณ์คนละข้าง แล้วตัวเองเดินไปเปิดท้ายรถ
สืบและโชคช่วยกันแบกลักษณ์ยัดใส่กระโปรงรถ แล้วงับปิด ก่อนจะพากันขึ้นรถไป
แสงฉายร้องไห้ ตัวสั่น ปากสั่น
"ซะ แซนดี้มะ ไม่ได้รักขะ เขาหรอกนะ
แต่อย่าให้ถึงตะ ตายมะ ไม่ได้เหรอคะ"
"แล้วรอให้มันกลับมาลากคอคุณเข้าคุกงั้นเหรอ ปอดแหกไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร
เพราะที่คุณทำนี่ก็เข้าข่ายข้อหาฉกรรจ์ เป็นทั้งนางนกต่อแล้วก็วางแผนฆ่าสามีตัวเอง
อย่าขวัญอ่อนไปหน่อยเลยที่รัก แล้วทุกอย่างจะดีเอง" แสงฉายเย็นวาบไปทั้งตัว
ช่อลดาสวมเสื้อคลุมออกมาจากห้องน้ำ กรวิกเปิดประตูเข้ามาพอดี
ถามว่าทำไมอาบน้ำนานจัง
"อะไรกันคะ เอยอาบแค่ไม่ถึง๑๐นาที"
"10 นาที
ทำไมมันนานเหมือน 10 ปี คิดถึงจะแย่แล้วรู้มั้ย"
กรวิกเข้ามากอดนัวเนีย
ช่อลดาเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบผ้าเช็ดตัวออกมายื่นให้ชายหนุ่มไปอาบน้ำ
เพื่อทำงาน แต่กรวิกงอแงว่าเขาไม่อยากทำงาน เขาจะอยู่กับช่อลดา ช่อลดาบอกว่าอยู่ได้
แต่ต้องไปทำงานด้วย
"แล้วพี่จะทำงานไปด้วยอยู่กับเอยไปด้วยได้ยังไง"
"ก็
ภรรยาก็ตามสามีไปด้วยไงคะ ไม่เห็นยากเลย แค่คอยหลบๆคนอื่นนิ๊ดเดียว"
กรวิกยอมตาม ยิ้มแล้วคว้าตัวภรรยาสุดที่รักมากอดแนบอกแน่น
แล้วจุ๊บแก้มก่อนออกไป
ลักษณ์สลบอยู่ท้ายรถ
สักครู่รถกระแทกอย่างแรงเหมือนวิ่งผ่านหลุมอะไรสักอย่างแรงกระแทกทำให้ชายหนุ่มค่อยๆ
ฟื้น ลืมตาลักษณ์มองไปรอบตัว สักครู่ชายหนุ่มจึงรู้ว่าสถานที่แคบๆ
ที่ตัวเองนอนสลบอยู่นั้นคือ กระโปรงรถ ชายหนุ่มประมวลเรื่องราวที่เกิดขึ้น
สัญชาตญาณบางอย่างบอกว่า เขากำลังตกอยู่ในอันตราย
ลักษณ์เริ่มขยับตัว
และกวาดตามองไปรอบๆอีกครั้ง ชายหนุ่มเห็นกล่องอุปกรณ์เครื่องมืออยู่มุมหนึ่ง
ลักษณ์เอาเท้าเขี่ยกล่องอุปกรณ์นั้นมาใกล้มือ
แล้วใช้มือขวาซึ่งเจ็บน้อยกว่ามือซ้ายและยังพันผ้าก็อชอยู่ เปิดกล่องออกมา
ชายหนุ่มทนเจ็บ เอื้อมมือไปหยิบคีมขึ้นมา แล้วลองกระแทกสปริงที่ล็อคกระโปรงรถ
ลักษณ์เหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผาก กัดฟันทนเจ็บ
พยายามใช้คีมกระแทกสปริงล็อครถครั้งแล้วครั้งเล่า
รถกรวิกแล่นเข้ามาจอดในมุมที่ค่อนข้างมิดชิด แต่ใจก็ยังไม่อยากจาก
ไม่อยากปล่อยช่อลดารอในรถคนเดียว แต่ก็จำใจ ก่อนไป กรวิกยังอ้อนขอกำลังใจจากช่อลดา
เพื่อให้มีแรงทำงาน กรวิกยื่นแก้มให้ช่อลดา หญิงสาวหอมแก้มชายหนุ่ม
กรวิกชี้ที่หน้าผากตัวเอง ช่อลดาจูบที่หน้าผากชายหนุ่ม กรวิกชี้ที่ปากตัวเอง
ช่อลดาหัวเราะขำกับลีลาออดอ้อนของกรวิก
"หลับตาก่อน" ช่อลดาเขิน
กรวิกหลับตาอย่างว่าง่าย ช่อลดาค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าใกล้ชายหนุ่ม
กะจะจูบปากให้เต็มรัก แต่แล้วหางตาก็เหลือบเห็นภัทรเดินผ่านมา เหมือนจะตรงไปสตูดิโอ
แล้วจู่ๆ ภัทรก็ชะงักกึกหันมามองที่รถกรวิก ช่อลดาเอนตัวหลบวูบ
เบิกตาโตด้วยความตกใจ
กรวิกไม่รู้เรื่อง ยังหลับตายิ้มระรื่น
ชี้ที่ปากตัวเองเพื่อเร่งให้ช่อลดาจูบซะที
แล้วชายหนุ่มก็ต้องสะดุ้งเฮือกหันกลับไปมองกระจกด้านหลังเมื่อได้ยินเสียงทุบดังๆ
แล้วเบิกตาโตเมื่อเห็นว่าที่กระจกนั้นมีหน้าภัทรฉีกยิ้มอยู่แนบกระจกใหญ่เท่ากระด้ง
ชายหนุ่มหันขวับกลับไปมองที่นั่งข้างๆ ช่อลดาไม่อยู่ที่นั่นแล้ว
กรวิกกดกระจกเลื่อนลง แล้วพยายามยิ้มเนียนให้ภัทร
ภัทรเสียงแหลม "ต๊าย
นี่เซอร์ไพร์สพี่หรือจ๊ะวิก"
"เอ่อ พอดี ค่อยยังชั่วแล้ว ก็เลยมา
ไม่อยากให้เสียงานน่ะครับ" กรวิกพยายามควบคุมสติ
"น่ารักจังเลย"
ภัทรเอื้อมมือไปหยิกแก้มกรวิก
แล้วเปิดประตูก่อนจะดึงชายหนุ่มออกมาให้รีบไปทำงาน กรวิกแข็งขืนยังไม่ยอมลุกง่ายๆ
ชายหนุ่มแอบเหล่มาหลังรถแล้วเห็นช่อลดาซึ่งนอนขดตัวซ่อนอยู่ใต้เสื้อแจ็คเก็ทกันหนาวค่อยๆโผล่หน้าออกมา
แล้วโบกมือพยักเพยิดให้กรวิกรีบไป ภัทรเห็นกรวิกเอี้ยวตัวไปมองข้างหลังก็สงสัย
โผล่หน้าเข้ามามองตามว่ามีอะไร คิดว่ากรวิกกลัวหนาว เลยเอื้อมมือจะหยิบแจ็คเก็ตให้
แต่กรวิกรีบห้ามไว้ แล้วดึงภัทรออกห่างจากรถเดินไป ช่อลดาเลิกแจ็คเก็ต
แล้วลุกขึ้นมองกรวิกผ่านกระจกด้านหน้า กรวิกซึ่งเดินไปกับภัทร
เอี้ยวตัวหันมามองช่อลดาแล้วแอบส่งจูบก่อนโบกมือบ๊ายบาย ช่อลดายิ้มกว้างโบกมือกลับ
พร้อมๆ กับถอนใจเฮือกโล่งอก
ขาม โชค สืบ แวะปั๊มหาข้าวกิน ก่อนจะจัดการลักษณ์
ระหว่างนั้น ลักษณ์เองเห็นว่ารถจอดแล้ว ก็ค่อยๆแง้มฝากระโปรงรถออกมา
เมลานีอยากรู้ว่ากรวิกทำไมถึงเปลี่ยนไป มีคนอื่นหรือเปล่า เลยมุ่งหน้าสู่ชะอำ
ก่อนแวะปั๊มเดียวกับพวกขาม
เมลานีใส่แว่นตาดำใหญ่พรางหน้าถือถ้วยกาแฟเดินซดออกมาจากซุปเปอร์ฯ สักครู่
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หญิงสาวคว้าโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วกดรับสาย
"ว่าไงพี่ภัทร อ้าว เมนี่อยู่ที่..ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าถ้าวิกเสร็จงานแล้ว
พี่ภัทรต้องล็อคตัววิกไว้ก่อน รอจนกว่าเมนี่จะไปถึงที่นั่น
เมนี่มีธุระสำคัญจะคุยกับวิก สัญญานะว่าจะล็อคตัวไว้ให้ได้ พี่ภัทร..พี่ภัทร"
เมลานีเอาโทรศัพท์มาดู ปรากฎแบตฯหมดเกลี้ยง หน้าจอหายวูบ
หญิงสาวยัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋าอย่างหงุดหงิดที่ดันสวนทางกับกรวิกจนได้
เมลานีควานหารีโมทในกระเป๋า กดปลดล็อก ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่ง
วางแก้วกาแฟไว้ข้างตัว แล้วหันไปจะเอื้อมมือปิดประตู
จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายดังจากเบาะข้างๆ
"ให้ผมไปด้วยคนนะครับ"
เมลานีตาเหลือก
แหกปากจะตะโกนให้คนช่วย แต่มือซึ่งพันผ้าก็อชก็โผล่เข้าเฟรมมาปิดปากเมลานีซะก่อน
หญิงสาวสู้สุดฤทธิ์ด้วยการกัดเข้าที่มือจมเขี้ยว ได้ผล เสียงชายหนุ่มร้องลั่น
แล้วปล่อยมือทันที เมลานีหันมามอง แล้วก็ต้องเบิกตาโตด้วยความตกใจ
เมื่อพบว่าผู้ชายคนนั้นคือ ลักษณ์ เมลานีงงว่าลักษณ์ออกมาจากรพ.ตั้งแต่เมื่อไหร่
และทำไมมาถึงนี่ ลักษณ์ยังไม่ตอบเมลานี แต่ขอให้เมลานีขับพาเขาหนีไปก่อน
ลักษณ์หันไปมองกระจกด้านข้าง สบตาเข้ากับขามที่รู้แล้วว่าลักษณ์หนีไป
และกำลังวิ่งหาเขาอยู่แถวนั้นพอดี ลักษณ์เร่งเมลานีให้ออกรถ
เมลานีสตาร์ทรถแล้วขับออกไปอย่างงงๆ ขามวิ่งตามรถเมลานีจนมาเจอโชคกับสืบ
ทั้งหมดกระโดดขึ้นรถแล้วขับตามรถเมลานีออกไป
กรวิกอัดเพลงเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ภัทรก็ขอติดรถกรวิกกลับบ้านด้วย กรวิกขัดไม่ได้ เลยรีบโทรบอกช่อลดาก่อน
ช่อลดาเลยต้องนอนขดอยู่หลังรถเหมือนตอนแรก
ระหว่างนั้น
เสียงโทรศัพท์ของภัทรดังขึ้น
เป็นแม่ของเมลานีที่โทรมาบอกว่าป่านนี้เมลานียังกลับไม่ถึงบ้านเลย พอวางสาย
กรวิกก็ถามภัทรอย่างสงสัยว่าเมลานีหายไปไหน ภัทรบอกว่าล่าสุดอยู่ชะอำ
กรวิกสงสัยว่าไปทำอะไร ภัทรบอก
"เรื่องวิกน่ะสิ
น้องเมนี่ชีกลุ้มใจว่าหมู่นี้วิกหายไป แล้วก็คอยหลบหน้าหลบตาชียังไงก็ไม่รู้
พี่ก็เลยไซโคไปว่าสงสัยวิกแอบมีกิ๊กแหงๆ ชีก็เลยจะตามหาวิก
คิดว่าวิกต้องอยู่แถวๆชะอำ พี่ก็นึกว่าชีแค่คิดเฉยๆ"
"ทำไมต้องไปถึงโน่น
ผมมาทำงานก็เจอกันอยู่ดี"
"ความรักไงวิก ความรักมันทำให้รอไม่ได้
แล้วไอ้การที่ใครสักคนจะขับรถตระเวนหาใครสักคน โดยที่ไม่รู้ว่าเขาอยู่ไหน
มันฟังดูเหมือนบ้าใช่มั้ยแต่ถ้าน้องเมนี่ไม่ได้รักวิกอย่างสุดหัวใจ
ชีจะทำอะไรอย่างนี้เหรอ วิกก็รู้ว่าชีหยิ่งแล้วก็ถือตัวขนาดไหน
ผู้ชายเข้าแถวจีบเป็นโขยงๆ ชีเคยใช้หางตามองใครบ้าง จะมีก็แต่วิกคนเดียว"
"ผมเข้าใจ แต่ ..."
"แต่ตอนนี้วิกมีอะไรบางอย่างคาใจอยู่ใช่มั้ย
พี่ไม่รู้ว่าอะไรบางอย่างของวิกมันคืออะไรแต่ที่พี่รู้คือ น้องเมนี่เป็นคนดี
ชีอาจจะ ใจร้อน โผงผางหรือเอาแต่ใจตัวเองบ้างบางครั้ง แต่ลึกๆแล้วชีเป็นคนขี้สงสาร
โอบอ้อมอารีแล้วก็จิตใจดี ที่สำคัญที่สุด น้องเมนี่รักวิก รักมาก
พี่อยู่กับน้องเมนี่มานาน พี่รู้ดี"
กรวิกอึดอัดจุกเสียดไปหมด
จะพูดอะไรก็ไม่ได้ นึกถึงแต่คนที่นอนอยู่ข้างหลังจะรู้สึกอย่างไรหนอ
ช่อลดาซึ่งแอบดึงเสื้อกรวิกลงมาเพื่อจะได้หายใจสะดวก
แต่หญิงสาวกลับหายใจไม่สะดวกเพราะได้ยินสิ่งที่ภัทรพูดเต็มสองรูหู
กรวิกขับรถมาจอดที่หน้าอพาร์ตเม้นท์ ภัทรยังคงโทรตามเมลานีไม่เลิก
แต่เมลานีก็ยังไม่เปิดโทรศัพท์ ภัทรร้อนใจ กังวลจะเกิดอุบัติเหตุ
กรวิกบอกไม่น่าเป็นไปได้ เพราะไม่อย่างนั้นคงได้มีข่าวออกทางวิทยุแล้ว
ภัทรวิตกว่าเมลานีจะฆ่าตัวตายที่ไหนหรือเปล่า กรวิกส่ายหน้า
"พี่ภัทรครับ
เมนี่กับผมคบกันแค่ไม่กี่เดือน ไปเที่ยวกันตามลำพังสักครั้งก็ยังไม่เคย
ผมยังไม่เคยบอกรักเขาสักครั้งด้วยซ้ำไป ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้เมนี่คิดบ้าๆ
อย่างนั้นหรอกครับ"
กรวิกลงจากรถไปเปิดกระโปรงท้าย
โดยมีภัทรตามไปหอบเอาเสื้อผ้า ทั้งคู่เดินตรงไปที่อพาร์ตเม้นท์
ความกลัวทำให้ภัทรไม่ทันสังเกตว่า กรวิกไม่ได้ดับเครื่องและล็อครถ
ช่อลดาดึงเสื้อกรวิกออกจากตัว หญิงสาวลุกขึ้นนั่ง
แล้วเอนหน้าพับไปกับเบาะรถอย่างไม่สบายใจ
ลักษณ์บอกเมลานีว่ามีคนจ้องฆ่าเขา
คงเป็นคนเดียวกับที่ทำร้ายเขาหน้าบ้านเมลานี เมลานีตกใจ
ทั้งสองหนีการไล่ล่าของขามได้ ก็ไปเปิดโรงแรมพัก
แต่โชคร้ายเหลือห้องพักแค่ห้องเดียว เมลานีไม่ยอมนอนห้องเดียวกับลักษณ์
จึงไล่ลักษณ์ให้ไปนอนที่รถ แต่แล้วเมลานีก็พบว่า ขนาดในห้องพักของเธอ ยังมียุงเยอะ
บินเข้ามากัด เมลานีมองฝ่าความมืดไปที่ป่าข้างทางซึ่งมีหญ้าขึ้นรก
แล้วนึกไปถึงชายหนุ่มที่นอนอยู่ในรถกลางป่าคนนั้น
ป่านนี้โดนยุงหามไปแล้วหรือยังหน๊อ
กรวิกขับรถไปหันมามองช่อลดาไป
สักครู่ชายหนุ่มจอดรถที่ข้างทาง ถามว่าไม่สบายใจเรื่องที่ภัทรพูดใช่ไหม
ช่อลดายอมรับว่าสงสารเมลานี ที่คงจะรักกรวิกจริง
ไม่อย่างนั้นคงไม่ขับรถตามหากรวิกอย่างนั้น กรวิกถอนใจ
"เรื่องเมนี่
พี่วิกพยายามแล้ว พี่วิกพยายามที่จะรักใครสักคนที่ไม่ใช่น้องเอย
บังเอิญที่ใครคนนั้นคือ เมนี่ แต่มันไม่สำเร็จ"
"หมายความว่าจริงๆ
แล้วคุณเมนี่กับพี่วิกไม่ได้เป็นคนรักกันอย่างที่ใครๆเข้าใจ อย่างนั้นหรือคะ"
"ใครๆ ก็อยากให้ภาพมันออกมาเป็นอย่างนั้น คนดูเชียร์เรา
เพราะเราเป็นดาราคู่ขวัญในสายตาของเขา
นักข่าวเชียร์เราเพราะจะได้มีข่าวให้เขียนถึงบ่อยๆ
ส่วนเจ้านายเชียร์เราก็เพื่อจะได้โปรโมทงานโดยไม่ต้องควักเงินซื้อสื่อ
แต่สำหรับเราสองคน ..."
"คุณเมนี่คงรักพี่วิก มาก"
"สำหรับเมนี่
พี่วิกไม่รู้จริงๆ ว่าลึกๆ แล้วเขารู้สึกยังไงกับพี่วิก แต่สำหรับพี่วิก
พี่วิกรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนอย่างที่รู้สึกกับน้องเอยไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ"
"แล้ว
"เรา" จะทำยังไงคะ คุณเมนี่จะเจ็บปวดแค่ไหนถ้ารู้เรื่องนี้"
"มันเป็นหน้าที่ของพี่วิกที่ต้องทำความเข้าใจกับเขา
เขาอาจจะโกรธอาจจะเกลียดพี่วิก
แต่พี่วิกเชื่อว่าถ้าเขารู้ความจริงทั้งหมดเขาจะต้องเข้าใจ น้องเอยสบายใจเถอะนะ
พี่วิกจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อยเอง"
ช่อลดาโผเข้าไปกอดกรวิก
ชายหนุ่มจูบที่หน้าผากแล้วโอบหญิงสาวไว้แน่นเพื่อให้หญิงสาวอุ่นใจว่าเขาจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้จบลงได้ด้วยดี
ที่เพนท์เฮ้าส์ของกรวิก ช่อลดากำลังเทยาใส่มือ
แล้วมองดูมันอย่างสะท้อนใจก่อนจะหยิบใส่ปากแล้วกรอกน้ำตาม
กรวิกออกจากห้องน้ำมาเห็นเข้าพอดี
"ต้องติดยามากินด้วยเหรอน้องเอย
หมอบอกรึเปล่าว่าต้องกินไปอีกนานเท่าไหร่"
ช่อลดาตกใจเล็กน้อยที่กรวิกเปิดประตูออกมาเงียบเชียบ ไม่ให้สุ้มให้เสียง
"ก็ จนกว่าจะหายซีดน่ะค่ะ"
"มันมีวิธีธรรมชาติที่ทำให้คนเราเลือดสูบฉีดหายซีดได้โดยไม่ต้องพึ่งยานะเป็นการรักษาแบบทางเลือกใหม่อีกทาง
น้องเอยรู้ใช่มั้ยจ๊ะ"
"รู้ค่ะ รักษาโดยคุณหมอกรวิกใช่มั้ยคะ"
กรวิกหัวเราะชอบใจ แล้วโผเข้าไปกอดช่อลดา ก่อนจะดึงหญิงสาวลงกลิ้งบนเตียง
"เบื่อจังเลย คนรู้ทัน"
กรวิกหอมแก้มช่อลดาอีกฟอด
แล้วผละออกมามองหน้าหญิงสาว
"เราจะมีลูกด้วยกันนะน้องเอย"
ช่อลดายิ้มเจื่อนสนิท คอแห้งผาก กรวิกไม่ทันสังเกต
"น้องเอยอยากมีกี่คน
พี่วิกว่าคนเดียวน้อยไป สองคนกำลังดี จะผู้หญิงหรือผู้ชายก็ได้
แต่ถ้าเป็นผู้หญิงก่อนก็ดีนะ เพราะลูกผู้หญิงอ้อนพ่อเก่ง
หรือจะเป็นผู้หญิงทั้งคู่ก็น่ารักน่าเอ็นดู หรือจะผู้ชายคนผู้หญิงคน
แต่ถ้าบังเอิญเป็นผู้ชายทั้งคู่ก็ไม่เป็นไร ยังไงก็แล้วแต่ พี่วิกขอสองคน
นะจ๊ะน้องเอย "
ช่อลดายิ้มให้กรวิกแล้วซุกเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม
ทำให้กรวิกไม่เห็นสีหน้าและแววตาที่บอกถึงความกังวลอะไรบางอย่างของหญิงสาว
เมลานีเดินไปหาลักษณ์ที่รถ แล้วเรียกให้ลักษณ์มานอนที่ห้องเดียวกัน
แต่กั้นเขตแดนบนเตียง ยื่นคำขาดห้ามลักษณ์ล้ำเส้น
ลักษณ์ส่ายหน้าบอกว่าเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน เขาไม่มีอารมณ์คิดเรื่องอย่างนั้นหรอก
ทำเอาเมลานีหน้าม้านไป
ลักษณ์และเมลานีนอนหันหลังให้กันบนเตียง
เมลานีพลิกตัวหันมาคว้าหมอนข้างแล้วพลิกกลับไปกอดด้านเดิมด้วยความเคยชิน
ทำให้ทั้งคู่ยังคงนอนหันหลังให้กัน เพียงแต่เมลานีมีหมอนข้างอยู่ในอ้อมกอด
สักครู่ลักษณ์ซึ่งนอนหันหลังให้หญิงสาว พลิกตัวกลับมานอนหงาย
เมลานีพลิกกลับไปนอนหงายเช่นกัน สักพักลักษณ์ก็พลิกตัวตะแคงข้างหันมาทางเมลานี
ในจังหวะเดียวกับที่เมลานีพลิกตะแคงไปหาลักษณ์
ทั้งคู่น่าจะหลับอยู่อย่างนั้นได้โดยไม่เกิดอะไรขึ้น ถ้าเมลานีไม่เอาขาไปก่ายลักษณ์
และเอามือโอบชายหนุ่มเข้ามากอดในท่าเดียวกับการกอดหมอนกอด
เมลานีเริ่มรู้สึกว่าหมอนข้างใบนี้ไม่นุ่มนิ่มเหมือนอย่างที่เธอคิด
ในขณะที่ลักษณ์ก็เริ่มอึดอัดที่ถูกกอดรัดเหมือนถูกผีอำ
ในที่สุดก็ทนหลับตาสงสัยอยู่ต่อไปไม่ไหว ทั้งคู่ลืมตาขึ้นมาพร้อมกันแล้วก็เบิกตาโต
เมื่อต่างคนต่างเห็นอีกฝ่ายนอนห่างตัวเองแค่ปลายจมูก ปากก็แทบจะประกบกันอยู่รอมร่อ
ทั้งคู่พลิกตัวออกมานอนสงบจิตใจในท่านอนหงาย
แล้วจึงหันหลังให้กันอย่างพร้อมเพรียงโดยไม่ได้นัดหมาย
แสงฉายเดินวิตกกังวลไปมา
มีปรัชญาอยู่ข้างๆ ตะคอกใส่โทรศัพท์เสียงดัง
"กูไม่สน
มึงจะจับเป็นหรือจับตายนังดารานั่น แต่มึงต้องกุดหัวไอ้ลักษณ์ให้ได้
เสียเงินเท่าไหร่ไม่ว่า แต่มึงต้องพลิกแผ่นดินหามันให้เจอ
เจอมันที่ไหนฆ่ามันที่นั่น กูจะไปจ่ายเงินพวกมึงต่อหน้าศพมันเอง"
ปรัชญาปิดโทรศัพท์ แสงฉายเดินเข้าไปละล่ำละลักถาม
"ละ
แล้วถ้ามันไม่สำเร็จตามนั้นล่ะคะ"
ปรัชญายิ้มยะเยือก
"คุณก็จะตกเป็นผู้ต้องหาทันทีน่ะสิ เพราะคุณอยู่ในเหตุการณ์
ยังไงมันต้องซัดทอดคุณแน่"
แสงฉายตัวสั่นด้วยความกลัว "ไม่นะ ไม่เอา
ฉันไม่อยากติดคุก คุณต้องช่วยฉันนะคุณปรัชญา"
ปรัชญาเสียงแข็ง "ไม่"
แสงฉายร้องไห้โฮ "คุณจะปล่อยให้ฉันติดคุกงั้นเหรอ"
"ทำไมคุณจะต้องติดคุก
ในเมื่อไอ้ลักษณ์มันไม่เหลือทางเลือกอื่น นอกจากความตาย
มันต้องตายสถานเดียว..เข้าใจมั้ย แล้วคุณก็อย่าประสาทอ่อนให้มากนัก
เก็บน้ำตาไว้แสดงความเสียใจต่อหน้าศพมันดีกว่า"
แสงฉายยังคงสะอื้นฮัก
ปรัชญาตะคอกกลับ "เงียบ หนวกหู!"
ตะคอกเสร็จ ปรัชญาก็เดินไปกระแทกตัวลงนอน
แสงฉายขี้หดตดหาย ร้องไห้เอามือปิดปากไป
เช้าวันต่อมา ลักษณ์ตื่นก่อนเมลานี
แต่มองไปที่จอดรถ ก็เห็นพวกขามกำลังส่องรถเมลานีอยู่ ลักษณ์ตกใจรีบปลุกเมลานี
พลางแก้สถานการณ์เฉพาะหน้า ให้เมลานีส่งกุญแจรถมาให้เขา เมลานีงง
ลักษณ์เอากุญแจรถส่งให้พนักงาน อ้างว่ารถแอร์เสียให้เอาไปดูให้หน่อย
ก่อนจะดึงเมลานีหนี เมลานียังเสียดายรถ แต่ลักษณ์บอกว่าเขาจะซื้อให้ใหม่
แต่ตอนนี้ต้องเอาชีวิตรอดก่อน เมลานีตัดใจ วิ่งตามลักษณ์ไป
แต่ทำโทรศัพท์หล่นอยู่กับพื้น ด้านพวกขามขับรถไล่ตามรถเมลานี แต่พอถึงตัว
กลับพบว่าเป็นแค่พนักงาน ทำเอาขามหัวเสียยิ่งนัก
กรวิกจะต้องอัดมิวสิควิดีโอแล้ว แต่เวลานี้ทุกคนไม่สามารถมีใครติดต่อเมลานีได้
ดวงแก้วแก้สถานการณ์โดยการโทรไปหาเจษฎา ให้หานางเอกหน้าใหม่มาเป็นนางเอกมิวสิค
เจษฎาไม่รีรอ
กรวิกมาพร้อมจะถ่ายทำมิวสิควิดีโอแล้ว
ภัทรบอกว่าติดต่อเมลานีไม่ได้ เลยต้องเปลี่ยนนางเอกใหม่ กรวิกสงสัยว่าใคร
"นี่ไงจ๊ะ"
ภัทรดันเก้าอี้ออกมา ในขณะที่ช่างแต่งหน้าก็ขยับเบี่ยงตัวหลบ
เผยให้เห็นใบหน้าของหญิงสาวชัดเจน กรวิกตะลึง
เมื่อเห็นว่านางเอกใหม่ที่มาร่วมงานวันนี้คือ ทอปัด ทอปัดยกมือไหว้กรวิก
แล้วฉีกยิ้มให้ชายหนุ่ม
"สวัสดีค่ะคุณกรวิก"
กรวิกอึ้ง ทั้งกริยา ท่าทาง
และน้ำเสียงของทอปัดบ่งบอกถึงความห่างเหิน
หญิงสาวทำเหมือนไม่เคยรู้จักเขามาก่อนได้เนียนอย่างน่าใจหาย
ใจร้าว จบตอน 18

โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ และก็ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านค่ะ

เครดิต : www.oknation.net/blog/lakorn

Readlakorn
เว็บเรื่องย่อละครรายตอนตามบทโทรทัศน์ช่อง3,5,7,นิยาย ไทยรัฐ,
ละครเกาหลี,ละครไต้หวัน (Series), ลิ้งค์(Links) ดูละคร Youtube, ลิ้งค์ดาวน์โหลด
(Download) เพลงละคร OST. และ เพลง MP3 ทั่วไป ทั้งVampires (แวมไพร์) Sumo อื่นๆ
เรื่องย่อละคร
ใจร้าว ดินเนื้อทอง สื่อรักชักใยอลวน ดาวจรัสฟ้า คิมชูซอน
เมนูรักเชฟมือใหม่ ศิลามณี คู่ป่วนอลวน เจ้าหญิงลำซิ่ง ภูติแม่น้ำโขง
เพราะรักนี้มิอาจลืม (Alone in Love) หีบหลอนซ่อนวิญญาณ อุบัติรักข้ามขอบฟ้า

Readlakorn