คิมชูซอน- เรื่องย่อละครตามบทโทรทัศน์ - คิมชูซอน (49)

คิมชูซอน 49

องค์ชายวอนจาทูลอวยพรพระอัยยิกาจองฮี พระพันปียินซู
พระเจ้าซองจงและพระมเหสีซุกยอน เนื่องในโอกาสขึ้นปีใหม่
พระอัยยิกาจองฮีตรัสให้พระเจ้าซองจงแต่งตั้งองค์ชายวอนจาเป็นองค์รัชทายาทได้แล้ว
คิมชูซอนกับเพื่อนๆ พากันมาอวยพรให้วอฮากับโตชิ และยังดูดวงให้ทุกคน ซึ่งเพื่อนๆ
ของคิมชูซอนดวงดีกันทั้งนั้นยกเว้นคิมชูซอน ที่ปีนี้มีแววแห่งความสูญเสีย
คิมชูซอนถามว่าสูญเสียอะไร "มนุษย์เรานั้น เมื่อมีได้ก็ย่อมมีเสีย
เรื่องนี้ไม่ต้องห่วงมากหรอกนะ ยังไงก็เป็นแค่การเสี่ยงเซียมซีเล่นๆ ฟังหูไว้หู
ไม่ต้องจริงจังนักหรอก" พระเจ้าซองจงตรัสในที่ประชุมเรื่องการแต่งตั้งรัชทายาท
เหล่าขุนนางไม่เห็นด้วย

และพยายามคัดค้านโดยอ้างว่าพระมารดาขององค์ชายวอนจายังมีชีวิตอยู่ข้างนอก
และเร็วเกินไปที่จะแต่งตั้ง เหล่าขุนนางถึงกับหารือกับใต้เท้าซังตัง
และคิดกำจัดทั้งพระมเหสียุนโซฮวาและองค์ชายวอนจา เพื่อเป็นการตัดปัญหา
พระมเหสีซุกยอนทรงตั้งครรภ์ สร้างความปลาบปลื้มใจให้กับทุกพระองค์
ใต้เท้ายางกับมาบ่นกับคิมชูซอนว่า ถ้าพระมเหสีซุกยอนคลอดลูกชาย
ก็รู้สึกเป็นห่วงองค์ชายวอนจาที่ไม่มีใครหนุนหลังเลย
ทำให้คิมชูซอนตัดสินใจไปพบโชชิคยอมและขอร้องให้ช่วยช่วยคุ้มครององค์ชายวอนจา
ให้ได้สถาปนาด้วย โชชิคยอมบอกว่าฐานะอย่างเราไม่ควรไปก้าวก่ายการสืบสันตติวงศ์
และเขาก็รับปากพระพันปียินซูว่าจะไม่ยุ่งกับราชกิจของพระเจ้าซองจง "สมัยก่อนท่านพ่อ
ทำเพื่อความอยู่รอดของกรมมหาดเล็ก จึงยอมโอนอ่อนตามรับสั่งของพระพันปี
แต่ตอนนี้เรื่องรัชทายาทไม่กระทบถึงกรมมหาดเล็กอีกแล้ว
ท่านก็จะนิ่งเฉยงั้นหรือครับ" "อะไรนะ นี่แปลว่าเจ้ามาเอาผิดข้างั้นหรือ"
"ข้าเพียงแต่ รู้ว่าหน้าที่ของมหาดเล็กคืออะไรบ้าง แต่ว่า
ไม่ว่าจะเป็นท่านพ่อหรือข้า หรือแม้แต่มหาดเล็กในวังทั้งหมด แม้เราจะถูกตอน
แต่ก็ยังเป็นมนุษย์อยู่ เพราะฉะนั้น ข้าจึงหวังว่าท่านพ่อ
อย่าคิดแต่เรื่องของตัวเอง ปกป้องผลประโยชน์ของกรมมหาดเล็ก จนลืมหลักมนุษยธรรมไปซะ"
"ถ้าคิดว่าพูดจบแล้ว จงกลับไปเดี๋ยวนี้" ชองฮันซูไปหาใต้เท้าซังตัง
บอกว่าจะช่วยกำจัดเสี้ยนหนามให้
จากนั้นชองฮันซูสวมชุดดำใช้ผ้าคลุมหน้าลอบเข้าไปปลงพระชนม์พระมเหสีโซฮวา
พอดีกับที่คิมชูซอนจะมาบอกเรื่องพระมเหสีซุกยอนทรงตั้งครรภ์
จึงถวายอารักขาพระมเหสีโซฮวา คิมชูซอนและชองฮันซูต่อสู้กันอย่างดุเดือด
ชองฮันซูหลบหนีไปโดยไม่ทันระวังทำป้ายฐานะตกหล่น
คิมชูซอนนำป้ายฐานะของชองฮันซูไปเข้าเฝ้าพระเจ้าซองจง
จากนั้นคิมชูซอนก็ทูลพระเจ้าซองจง
ทรงมีรับสั่งให้ทหารองครักษ์ถวายอารักขาพระมเหสีโซฮวา
พระเจ้าซองจงทรงไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้
พระองค์จึงทรงปฏิบัติตามคำแนะนำของคิมชูซอน
แต่เรื่องนี้กลับสร้างความไม่พอพระทัยให้พระพันปียินซู และมีรับสั่งให้ทหารกลับมา
คิมชูซอนนำเรื่องนี้ไปบอกกับโชชิคยอมให้จัดการด้วย
พระมเหสีซุกยอนทูลพระเจ้าซองจงว่า "ทุกวันนี้ ยามใดที่หม่อมฉันนึกถึงอดีตมเหสี
ก็อดรู้สึกละอายต่อการตั้งครรภ์ไม่ได้เพคะ
และหม่อมฉันก็รู้ว่าที่ฝ่าบาททรงกลุ้มพระทัย คือเรื่องอะไร อนาคต
แม้ว่าหม่อมฉันจะได้ลูกชายก็จริง แต่ความรักที่มีต่อวอนจาจะไม่มีวันเปลี่ยน
ขอทรงวางพระทัยเพคะ" "ขอบใจเจ้ามาก ได้ยินเจ้าให้สัญญาแบบนี้
ข้าค่อยรู้สึกหายห่วงหน่อย ข้า จะไม่มีวันลืมน้ำใจ และความดีของเจ้าเลย"
พระพันปียินซูทรงเรียกโชชิคยอมมาต่อว่าที่ให้คิมชูซอนไปยุ่งเกี่ยวกับพระมเหสียุนโซฮวาอีก
จนนำเรื่องเดือดร้อนมาให้พระเจ้าซองจง คิมชูซอนรู้ว่าชองฮันซูลาป่วย
เขาเกรงว่าชองฮันซูจะเกี่ยวข้องกับการลอบปลงพระชนม์พระมเหสียุนโซฮวา
จึงไปหาที่บ้านพัก ทำให้พบกับฮุงบี เขาถามนางอย่างแปลกใจว่าทำไมถึงอยู่ที่นี่
ฮุงบีบอกว่าชองฮันซูช่วยเหลือนางกับทางบ้าน และพอดีนางหายป่วยและกำลังจะกลับเข้าวัง
คิมชูซอนถามถึงซอยอง ฮุงบีบอกว่าถือศีลอยู่บนเขามิวเฮียง
จากนั้นคิมชูซอนก็สอบถามถึงชองฮันซู ฮุงบีบอกว่าไม่ค่อยสบาย
และนางเป็นคนดูแลทั้งคืน
ชองฮันซูไปยอมรับกับโชชิคยอมว่าตนลอบปลงพระชนม์พระมเหสีโซฮวา
และบอกว่าการกระทำของเขาเพื่อต้องการช่วยกรมมหาดเล็ก
"เจ้าคิดปองร้ายพระมารดาขององค์ชาย ยังบอกว่าเพื่อกรมมหาดเล็กอีกหรือ"
"ตอนนี้เหล่าขุนนาง ต่างพยายามถ่วงเวลา การสถาปนาเพราะอดีตมเหสีเป็นต้นเหตุ
ตราบใดที่นางยังอยู่ องค์ชายวอนจาจะไม่ได้ขึ้นเป็นรัชทายาทจนแล้วจนรอด
เพราะมีแม่ที่เปรียบเสมือนนักโทษอยู่ก่อน และถึงตอนนั้น
รากฐานของบ้านเมืองก็จะสั่นคลอน ในวังก็ไม่มีวันเป็นสุขได้ด้วย" "หุบปาก
นี่เจ้าบังอาจอ้างเหตุผลที่ไม่เกี่ยวกับตัวเอง เพื่อปกปิดความผิดงั้นหรือ"
"ข้ายังนึกว่าใต้เท้า จะเข้าใจเหตุผลในสิ่งที่ข้าทำไปซะอีก
ข้าทำแบบนี้ถือว่าผิดหรือครับ" "เจ้าคิดปองร้ายพระมารดาขององค์ชาย
ยังถือว่าเป็นความดีอีกหรือ" "ใต้เท้าลืมแล้วหรือว่า สมัยก่อนปีชองชุน
เคยเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง" "หา อะไรนะ" "ใต้เท้าเคยลงชื่อ
สนับสนุนการกู้บัลลังก์ขององค์ชายโนซาน แล้วไม่ทันไร ก็เห็นแก่พระเจ้าเซโจ
หันไปสังหารผู้ร่วมขบวนการทั้งหมด" "ฮึ่ม นี่แปลว่า เจ้าจะมาขู่ข้างั้นหรือ"
"ตอนนั้น คนที่ภักดีต่อองค์ชายโนซาน ล้วนแต่ประณามท่าน หาว่าคิดคด ทรยศ
หักหลังผู้ร่วมขบวนการโดยไม่บอกกล่าว แต่ว่า ข้ากลับเชื่อว่าใต้เท้า
ทำเพราะเห็นแก่บ้านเมืองและความสงบของส่วนรวม จึงได้เปลี่ยนใจกะทันหัน เพราะฉะนั้น
ความคิดของข้าที่ต้องการกำจัดอดีตมเหสี ก็เหมือนที่สมัยก่อน
ท่านเลือกทางเดินยังไงอย่างงั้น" "เรื่องพวกนี้ ทำไมเจ้าถึงรู้ดีนัก"
"ข้าได้อ่านบันทึกประจำวัน ที่มหาดเล็กต้องเขียนไว้ เลยพอปะติดปะต่อเรื่องราว
เมื่อคืนนี้ถ้าข้า คิดทำเรื่องเลวร้ายจริง
คงไม่ปล่อยให้อดีตมเหสีกับชูซอนรอดชีวิตแน่ แต่เพราะเห็นแก่ใต้เท้า
และไม่อยากเป็นศัตรูกับท่าน ข้าจึงยอมถอยซะก่อน" "แน่นอนว่าถ้าเจ้ากล้าทำอะไรชูซอน
ชีวิตของเจ้า ก็จะไม่รอดเหมือนกัน" "ข้อนี้ข้าเข้าใจดี แต่ว่า ตราบใดที่ชูซอน
ยังทำตัวเป็นองครักษ์พิทักษ์อดีตพระมเหสี กรมมหาดเล็กของเรา
ก็จะถูกผู้ใหญ่ในวังเพ่งเล็ง จนตกอยู่ในภาวะคับขันอีกครั้ง เพราะฉะนั้น
ที่ข้ามาวันนี้ เพื่อขอให้ท่านเห็นแก่ส่วนรวม ช่วยกำจัดอดีตมเหสีซะ
จะเห็นด้วยหรือไม่ ก็แล้วแต่ท่านจะตัดสินใจ หึ ตอนนี้
ข้าได้พูดความในใจกับท่านหมดแล้ว เห็นทีคงต้องขอตัวก่อน" "ฮันซู ป้ายผ่านทางนี่
เป็นของเจ้าใช่ไหม" จากนั้นโชชิคยอมตำหนิคิมชูซอนที่ห่วงใยแต่พระมเหสีโซฮวา
และสั่งห้ามไปบ้านของพระมเหสียุนโซฮวาอีก
พร้อมขอให้คิมชูซอนปฏิบัติแต่เพียงหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายเท่านั้น
คิมชูซอนกลับปฏิเสธ "วันนี้ ต่อให้ข้าต้องถูกปลด ก็จะไม่เชื่อฟังคำสั่งท่านอีกแล้ว
แม้จะออกคำสั่งในฐานะเจ้ากรมมหาดเล็กผู้ยิ่งใหญ่ก็ช่าง ข้าก็ขอเอา
ตำแหน่งมหาดเล็กเป็นเดิมพัน ต่อต้านท่าน เป็นไงก็เป็นกัน" "ชูซอน" "ณ วันนี้
ข้าไม่อาจทำใจให้ยอมรับนับถือ คนที่ห่วงแต่ความอยู่รอดของกรมมหาดเล็ก
โดยไม่นำพาต่อชีวิตคนอื่นเหมือนท่านได้อีกแล้ว"
โชชิคยอมทูลให้พระเจ้าซองจงถอนทหารออกจากบ้านพระมเหสียุนโซฮวา
และรับปากว่าจะส่งคนไปดูแลแทน กึมพยอรู้ก็รับอาสาไปดูแลให้ แต่โชชิคยอมปฏิเสธ
บอกว่าจะให้ชองฮันซูเป็นคนรับผิดชอบ "แต่ถ้าทำแบบนี้
มิเท่ากับส่งแมวไปเฝ้าปลาย่างหรอกหรือครับใต้เท้า" "แต่ไหนแต่ไร
ให้คนที่ซื่อสัตย์ขนาดไหน ยังหวงแหนสมบัติ ไม่อยากให้ใครแตะต้อง
ฉะนั้นความปลอดภัยของอดีตมเหสี ให้ชองฮันซูรับผิดชอบจะดีที่สุด"
คิมชูซอนดื่มเหล้าดับทุกข์ และบอกวอฮาว่าทำนายชีวิตเขาได้แม่น
และบอกว่าเขาจะลาออกจากกรมมหาดเล็ก และโชชิคยอมคงตัดขาดกับเขา
พอรุ่งเช้าตื่นมาเขาก็บอกกับแม่ว่าจะกลับไปทำงาน
วอฮาจึงถามว่าแล้วทำไมเมื่อคืนบอกว่าจะลาออก "หึ ข้าคงดื่มมากไปหน่อย
พอฤทธิ์เหล้าพาไปเลยพูดส่งเดช หึ ช่างเถอะ ข้ากลับไปทำงานต่อดีกว่า เฮ่ย"
องค์ชายทรงคิดถึงพระมเหสีโซฮวา
พระองค์จึงทรงเขียนจดหมายโดยให้คิมชูซอนนำไปถวายพระมเหสีโซฮวา "ข้า
รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้อวยพรปีใหม่ กับเสด็จแม่ที่ตอนนี้อยู่ข้างนอก ฉะนั้น
เลยเขียนจดหมายฉบับหนึ่ง อยากให้เจ้าไปมอบให้เสด็จแม่ได้ไหม"
"ถ้าให้ผู้ใหญ่ในวังทรงทราบเข้า องค์ชายจะถูกลงโทษนะพ่ะย่ะค่ะ" "จุ๊ๆๆ เรื่องนี้
ถือเป็นความลับระหว่างเราสองคน เจ้าจะช่วยข้าได้หรือเปล่า"
คิมชูซอนนำจดหมายไปมอบให้
พระมเหสีโซฮวาทรงกรรแสงเมื่อทอดพระเนตรเนื้อความในจดหมายขององค์ชาย "เสด็จแม่
ช่วงนี้อากาศหนาว ทรงสบายดีมั้ยพ่ะย่ะคะ
หม่อมฉันเป็นห่วงเสด็จแม่ที่อยู่นอกวังเหลือเกิน ไม่ว่าจะลืมตา หรือหลับตา
ก็จะเห็นหน้าเสด็จแม่อยู่ทุกครั้ง แต่ว่าหม่อมฉัน
แม้จะคิดถึงเสด็จแม่แค่ไหนก็จะอดทนไว้ ให้เสียใจยังไงก็ไม่มีวันร้องไห้เด็ดขาด
ทุกวันนี้ หม่อมฉันกำลังตั้งใจเรียนหนังสือให้เก่ง เสด็จแม่ไม่ต้องเป็นห่วง
รอถึงวันหน้า หม่อมฉันจะรับเสด็จแม่เข้าวังอีกครั้ง เพราะฉะนั้น
ขอให้ทรงถนอมพระวรกายดีๆ" "ทำไมไม่ทรงมีจดหมายตอบกลับ
ให้องค์ชายได้ดีพระทัยบ้างล่ะเพคะ" ยุนฮูหยินว่า "ลูกอายุยังน้อย
แต่รู้จักอดทนอดกลั้น แม้ต้องพรากจากแม่ก็ตาม วันๆ ยังตั้งใจเรียนหนังสืออีก
แล้วข้าเป็นแม่เขา จะไปทำให้เสียสมาธิและความตั้งใจก็คงไม่เหมาะ ที่สำคัญ
เกิดวันหน้าวันหลัง มีใครรู้เข้าว่า วอนจามีการติดต่อกับข้าทางจดหมาย หึ
อีกหน่อยอาจกลายเป็นช่องโหว่ ให้คนที่ไม่หวังดีไปบั่นทอนอนาคตของเขา
เรื่องที่ข้าอยากพูดกับลูกนั้น มีมากกว่าขุนเขา ลึกล้ำยิ่งกว่ามหาสมุทร
แต่ข้าก็ต้องอดทน รอจนกว่าวอนจาได้เป็นรัชทายาท
และอนาคตได้ครองบัลลังก์ต่อจากฝ่าบาทเมื่อไหร่ จากนั้นคงจะมาหาแม่ซักวัน ฮือ
ข้าจะรอถึงวันนั้น เฮ่อ" คิมชูซอนกลับมา องค์ชายน้อยทรงรีบตรัสถาม "ชูซอน
เจ้าเอาจดหมายข้าไปมอบให้เสด็จแม่หรือเปล่า" "พ่ะย่ะค่ะ" "แล้วทำไม
เสด็จแม่ไม่มีจดหมายตอบกลับมาบ้างล่ะ" "เสด็จแม่ขององค์ชาย
ทรงคิดถึงองค์ชายยิ่งกว่าใครไหนๆ ในโลก แต่ว่า
เพราะเป็นห่วงอนาคตขององค์ชายว่าจะมีปัญหา จึงต้องเก็บความคิดถึงไว้
ไม่กล้าแสดงออกให้ใครรู้พ่ะย่ะค่ะ ที่สำคัญ
ทุกวันนี้เสด็จแม่ก็ทรงอธิษฐานให้องค์ชายทรงเติบใหญ่ด้วยความราบรื่น
สุขภาพแข็งแรงเฉลียวฉลาด เพราะฉะนั้นองค์ชาย ต้องไม่ทำให้เสด็จแม่ทรงผิดหวัง
ต้องทรงตั้งใจเรียนหนังสือ มานะบากบั่นขยันขันแข็ง เพื่อเป็นพระราชาที่ดี
เป็นที่สรรเสริญของราษฎร มีแต่วิธีนี้ ถึงจะตอบแทนความรักของเสด็จแม่ได้พ่ะย่ะค่ะ"
"เข้าใจแล้ว ข้าจะไม่ทำให้เสด็จแม่ทรงผิดหวัง ข้าจะตั้งใจเล่าเรียน
เพื่อเป็นพระราชาที่ดี เหมือนอย่างเสด็จพ่อ"
พระเจ้าซองจงตรัสถามใต้เท้าซังตังเรื่องการแต่งตั้งรัชทายาท
ใต้เท้าซังตังบอกว่าให้พระเจ้าซองจงตัดสินพระทัยเกี่ยวกับเรื่องอดีตพระมเหสีให้ชัดเจนก่อน
ถึงจะมีข้อสรุป พระอัยยิกาจองฮีทรงเรียกใต้เท้าซังตังมาเข้าพบ "ใต้เท้าซังตัง
ทำไมเอาเรื่องอดีตมเหสีเป็นข้ออ้าง ถ่วงเวลาไม่ให้ฝ่าบาทแต่งตั้งรัชทายาทซะที
ท่านก็รู้ว่าเรื่องนี้ควรจะให้ผ่านพ้นเร็วๆ
บ้านเมืองและราชสำนักถึงจะมั่นคงไม่ใช่หรือ" "ทูลพระอัยยิกา
หม่อมฉันมีหรือจะไม่รู้ว่า การสถาปนารัชทายาทนั้น
มีผลต่อความมั่นคงของบ้านเมืองขนาดไหน แต่ว่า
ถ้าไม่สะสางเรื่องอดีตมเหสีให้เรียบร้อย
แล้วมีการแต่งตั้งรัชทายาทจนอนาคตได้ขึ้นครองราชย์ต่อจากฝ่าบาทจริง
อย่าว่าแต่เหล่าขุนนาง แม้แต่ราชสำนักก็จะมีปัญหาตามมาไม่หยุดหย่อน
โปรดทรงเข้าพระทัยความหวังดีของพวกเราด้วยเถอะพ่ะย่ะค่ะ"
จากนั้นพระอัยยิกาจองฮีทรงตรัสกับพระเจ้าซองจงว่า
ไม่ควรปล่อยเรื่องการแต่งตั้งรัชทายาทให้ยือเยื้อนานนัก "หม่อมฉัน เป็นถึงพระราชา
แต่ไม่อาจสั่งการให้เหล่าขุนนางทำในสิ่งที่เห็นชอบ รู้สึกละอายใจพ่ะย่ะค่ะ"
พระเจ้าซองจงตรัส "เรื่องของเรื่องเพราะยุนโซฮวาเป็นต้นเหตุ ไม่ใช่ความผิดของเจ้า
อย่าตำหนิตัวเองนักเลย" พระพันปียินซูตรัส พระอัยยิกาจองฮีทรงเห็นด้วย
"แม่ของเจ้าพูดถูกแล้ว ตอนนี้ ข้าพอมีวิธีให้วอนจาเป็นรัชทายาท
โดยที่ใครต่อใครไม่คัดค้านอีก" "เชิญรับสั่งมาได้พ่ะย่ะค่ะ"
"ตอนนี้ชุงจอนกำลังตั้งครรภ์อยู่ จะให้คนเก่ากลับมาคงเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
แต่ว่าเราจะมีบำเหน็จและเลื่อนฐานะให้อดีตมเหสี ยกให้เป็นพระมารดาของรัชทายาทซะ
แบบนี้อีกหน่อย ต่อให้วอนจาโตเป็นผู้ใหญ่
ก็คงไม่ถือสาหาความที่ราชสำนักเคยปลดแม่แท้ๆ ของเขา หรือแม้แต่เหล่าขุนนาง
ก็ไม่มีเหตุผลจะคัดค้าน ไม่ให้วอนจาเป็นรัชทายาทอีกจริงมั้ย" "หม่อมฉัน
พร้อมจะทำตามรับสั่งของเสด็จย่าพ่ะยะค่ะ" "แล้วแทปีล่ะเห็นว่ายังไง"
"หม่อมฉันเห็นว่า น่าจะส่งคนไปดูก่อน ว่าทุกวันนี้นางใช้ชีวิตอยู่ยังไง
แล้วค่อยเอามาพิจารณาอีกทีจะดีมั้ยเพคะ" "เอาอย่างงั้นก็ได้"
พระพันปียินซูทรงให้ชองฮันซูเฝ้าดูกิจวัตรประจำวันของอดีตพระมเหสีมารายงานพระนาง
ชองฮันซูทราบจากยุนฮูหยินว่า
อดีตพระมเหสีได้รับจดหมายจากองค์ชายวอนจาทำให้พระนางรู้สึกชื่นใจนัก
ทำให้ชองฮันซูคิดแผนการณ์บางอย่างได้ทันที

จบคิมชูซอน 49

โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ และก็ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านค่ะ

เครดิต : www.oknation.net/blog/lakorn

Readlakorn

เว็บเรื่องย่อละครรายตอนตามบทโทรทัศน์ช่อง3,5,7,นิยาย ไทยรัฐ,
ละครเกาหลี,ละครไต้หวัน (Series), ลิ้งค์(Links) ดูละคร Youtube, ลิ้งค์ดาวน์โหลด
(Download) เพลงละคร OST. และ เพลง MP3 ทั่วไป ทั้งVampires (แวมไพร์) Sumo อื่นๆ

เรื่องย่อละคร
โบตั๋นกลีบสุดท้าย สะใภ้ลูกทุ่ง รักเธอยอดรัก คิมชูซอน
เมนูรักเชฟมือใหม่ สู่แสงตะวัน หมวยอินเตอร์ เย้ยฟ้าท้าดิน เพราะรักนี้มิอาจลืม
(Alone in Love) ความลับของซูเปอร์สตาร์ อุบัติรักข้ามขอบฟ้า

Readlakorn