เรื่องย่อละครตามบทโทรทัศน์ - คิมชูซอน (21) ถึง (22)

เรื่องย่อละครตามบทโทรทัศน์ คิมชูซอน ตอนที่ 21

ปีที่เจ็ดแห่งรัชกาลพระเจ้าซองจง (ค.ศ.1476) พระเจ้าซองจง ทรงทอดพระเนตรพระโอรสด้วยความโสมนัส พระอัยยิกาจองฮี พระพันปียินซูและยุนโซฮวาต่างพากันจับจ้องที่พระเจ้าซองจงซึ่งกำลังหยอกล้อพระโอรส
อย่างเกษมสำราญ
พระเจ้าซองจงทรงมีรับสั่งต่อคิมชูซอนว่าขณะที่พระองค์กำลังทรงว่าราชการอยู่นั้นภาพ
องค์ชายก็ปรากฏขึ้นมา
"หึๆๆ ชูซอน ทุกวันนี้ไม่ว่าจะหารือราชกิจ หรือศึกษาตำรับตำราอะไรก็ตามที ในความคิดข้ามักจะนึกถึงหน้าองค์ชายน้อยอยู่เรื่อย จนเป็นห่วงว่า คนอื่นจะหัวเราะว่าข้าโง่หรือเปล่า หึ น่าขำจริงๆ"
"หม่อมฉันกลับคิดว่า ฝ่าบาทน่าจะเป็นพระราชาที่ถูกคนหัวเราะได้จริงๆ พ่ะย่ะค่ะ"
"อะไรนะ"
"ถ้าทรงเอาความรักที่บิดามีต่อบุตร ไปห่วงใยราษฎร เสมือนลูกแท้ๆ ของพระองค์เองและเอาใจใส่อย่างดี ฝ่าบาทก็จะเป็น พระราชาที่ทรงคุณอันประเสริฐพ่ะย่ะค่ะ"
"อึม เอาเถอะ งั้นข้าจะดูแลราษฎร เหมือนพวกเขาเป็นลูกหลานของข้า"
"ดีแล้วพ่ะย่ะค่ะ"
ยุนโซฮวากลับตำหนัก ยอนฮูหยินแสดงความยินดีต่อยุนโซฮวาที่ให้ประสูติการองค์ชาย นางกำนัลฝ่ายในต่างพากันพูดจาเหน็บแนมยุนโซฮวาพึ่งลูกชายเพื่อก้าวขึ้นเป็นพระมเหสี ยุนโซฮวาตอบโต้ว่าเรื่องการสถาปนาพระมเหสีพระองค์ใหม่เป็นเรื่องของพระเจ้าซองจง อย่าได้วิพากษ์วิจารณ์กันไป
โชชิคยอมทอดถอนใจด้วยเชื่อว่าองค์ชายจะนำมาซึ่งการช่วงชิงอำนาจในวังหลวง
ไต้เท้าซังตังพยายามผูกใจบรรดาขุนนางใหญ่ในราชสำนัก หว่านล้อมให้ทุกคนเชื่อว่าแม้ว่ายุนโซฮวาจะมีประสูติการองค์ชายก็ตาม นางก็ไม่มีวันได้เป็นพระมเหสีอย่างแน่นอน
ชองฮันซูตรวจสอบทรัพย์สินของมหาดเล็ก ชองฮันซูพบว่าก่อนที่ยุนโซฮวาเข้าวังหลวงนั้นนางเป็นคนรักของคิมชูซอน ชองฮันซูนำความบอกโชชิคยอม โชชิคยอมเชื่อว่าต่อไปนี้ยุนโซฮวาและลูกจะไม่เป็นสุขอย่างแน่นอน
พระพันปียินซูเรียกยุนโซฮวามาพบ
"โซฮวา เจ้าถือว่ามีผลงานใหญ่ทีเดียว แต่ว่า แม้เจ้าจะมีโอรสให้ฝ่าบาทก็จริง แต่ก็ไม่แน่ว่าจะได้เป็นพระมเหสีหรอกนะ จงอย่าเข้าใจผิดซะล่ะ ใช่ว่าเจ้าด้อยกว่าคนอื่นหรือคุณสมบัติไม่เพียงพอ แต่นั่นเป็นเพราะ เราต้องคำนึงถึงพระเกียรติของฝ่าบาทมาก่อน"
"หม่อมฉัน เข้าใจความหมายของพระพันปีเพคะ หม่อมฉันเป็นลูกขุนนาง ที่อดีตเคยต้องโทษมาก่อน ไหนเลยจะกล้าอาจเอื้อมถึงตำแหน่งมเหสี ซึ่งจะสามารถเกื้อหนุนฝ่าบาทได้ หึ หม่อมฉันไม่กล้าหวังหรอกเพคะ ชะตาของหม่อมฉัน ขึ้นอยู่กับพระพันปีเท่านั้น"

"อึม งั้นก็ดี แต่ว่า ข้าให้สัญญากับเจ้าได้เรื่องหนึ่ง อีกหน่อยใครก็ตามที่เป็นพระมเหสี แล้วนางไม่มีลูกชาย ก็จะให้ลูกของเจ้า ไปเป็นลูกพระมเหสีแทน เพื่อจะได้ครองราชย์ต่อไป"
คิมชูซอนนำยามาให้ยุนโซฮวา ตามรับสั่งของพระเจ้าซองจง และขออุ้มองค์ชายน้อย
"พระพักตร์ขององค์ชาย เหมือนคนที่เปี่ยมด้วยเมตตาธรรมอันสูง อีกหน่อยต้องเป็นพระราชาที่ดีแน่"
"หึ ชูซอน เจ้าดูลักษณะคนเป็นด้วยหรือ"
"ท่านลืมแล้วหรือว่า ข้ามีแม่เป็นผู้ทำนายดวงชะตาน่ะ"
"อย่าบอกว่าจะเป็นพระราชาเลย เขาเป็นแค่ลูกของสนมเล็กๆ คนหนึ่ง หึ เฮ่อ ข้าแค่หวังให้เขา ได้เติบใหญ่อย่างมีความสุขและแข็งแรง แค่นี้ก็ไม่ขออะไรอีกแล้ว"
"พระสนม ไม่ต้องห่วงพ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันให้สัญญา จะปกป้ององค์ชายน้อยอย่างดี"
"ขอบใจมาก ข้าเชื่อเจ้า"
ด้านซอยองก็บอกกับชองฮันซู ที่ช่วยไต้เท้าโนทำงานและติดต่อกับไต้เท้าซังตังให้พ่อบุญธรรม
"การจะเอาชนะเจ้ากรมมหาดเล็ก เราต้องอาศัยความร่วมมือจากไต้เท้าซังตัง" ซอยองว่า
"แต่ว่า ถ้าคนที่ได้เป็นมเหสีคือสนมโซฮวา หรือธิดาเจ้ากรมกลาโหมยุนซุกยอนละก้อ เราจะไม่มีโอกาสได้แตะต้องเจ้ากรมมหาดเล็กอีกเลย"
"เพราะฉะนั้น ถึงต้องสนับสนุนสนมออม ซึ่งเป็นคนของไต้เท้าซังตังให้เป็นมเหสีให้ได้"
"เจ้าพอมีวิธีจะแนะนำหรือเปล่า"
"ต้องกำจัดสนมที่เจ้ากรมมหาดเล็กให้การสนับสนุนอยู่ ไปให้พ้นทางซะ"
"หมายความว่า เราจะส่งนักฆ่าเข้าไปในวังหรือไง"
"หึ การจะฆ่าคนนั้น บางครั้งใช้แค่คำพูดจากปาก ยังได้ผลมากกว่าอาวุธซะอีก" ซอยองแนะนำ
พระเจ้าซองจงทรงออกว่าราชการ พระองค์ทรงมีรับสั่งนิรโทษกรรมในวาระที่มีประสูติการองค์ชาย ไต้เท้าซังตังกลับทูลคัดค้านสร้างความไม่พอพระทัยให้พระเจ้าซองจงยิ่งนัก
พอไต้เท้าซังตังทูลให้ไปฟังคำบรรยาย พระเจ้าซองจงจึงไม่ยอมเสด็จไป ไต้เท้าซังตังสั่งคิมชูซอนว่าให้ทูลพระเจ้าซองจงว่าถ้าไม่ออกมา ก็จะรอจนว่าจะเสด็จมา โชชิคยอมช่วยทูลเตือนก็ยังไม่ได้ผล พระเจ้าซองจงทรงบ่นกับยุนโซฮวา
"ลูกคนแรกเกิดมา แต่ข้าไม่อาจฉลองให้เขาได้ ช่างเป็นคนที่อ่อนแอจริงๆ อย่าว่าแต่เป็นพระราชาที่ดีเลย เอาแค่รักษาบัลลังก์ไว้ก็รู้สึกลำบากแล้ว"
"ฝ่าบาท ทรงทราบมั้ยว่าวังแห่งนี้ เพราะอะไรถึงชื่อ “คยองบก” เพคะ"
"ทำไมจู่ๆ พูดถึงเรื่องนี้ล่ะ"
"วันก่อน หม่อมฉันเพิ่งได้ฟังประวัติของวังแห่งนี้ เห็นว่าสมัยพระเจ้าแทโจ มีรับสั่งให้ขุนนางชื่อ ชองโตจุน ตั้งชื่อวังหลวงแห่งนี้ให้มีความหมายลึกซึ้ง ชองโตจุนจึงใช้คำในบทกวีของจีน สุดท้ายลงตัวที่คำว่า คยองบก”
"เมาสุราแต่อิ่มเอมด้วยคุณธรรม ลูกผู้ชายเปี่ยมสุขหมื่นปี ความหมายคือดีชั่วต้องรู้จักแยกแยะ เราต้องหมั่นสั่งสมความดี ถึงจะอยู่ยั่งยืน ใช่หรือเปล่า"
"เช่นเดียวกับที่ฝ่าบาททรงเข้าพระทัย พระราชวังคยองบก หมายถึงสถานที่ๆ เปี่ยมสุข ชั่วลูกชั่วหลานสืบต่อยาวนานเพคะ หม่อมฉัน จึงหวังว่าฝ่าบาท จะทรงสร้างคุณงามความดีไว้ในพระราชวังแห่งนี้ สถิตย์อยู่ทุกหนทุกแห่ง ให้คนกล่าวขานต่อไป เพื่อให้วันข้างหน้า แม้จะมีพระราชาที่สืบต่อจากฝ่าบาท ก็จะได้ถือเป็นแนวทาง ในการปกครองให้บ้านเมืองร่มเย็น เป็นสุขต่อไปชั่วกาลนาน แม้ว่าตอนนี้ ฝ่าบาทยังมีพระอัยยิกาอยู่เบื้องหลัง และเหล่าขุนนางก็ไม่เห็นความสำคัญ จนทรงรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ แต่หม่อมฉันเชื่อว่า ซักวันหนึ่งฝ่าบาท จะทรงเหมือนพระราชวังคยองบกแห่งนี้ ที่ยิ่งใหญ่ตระการตาเป็นที่ชื่นชมแก่คนรุ่นหลัง เพราะทรงตั้งพระทัยไว้แล้ว ฝ่าบาท หน้าที่ของพระราชา คือทำนุบำรุงบ้านเมือง สร้างความผาสุกให้แก่ราษฎร ไม่ได้อยู่ที่ว่า จะให้ความสำคัญกับขุนนางที่ชิงดีชิงเด่น"
"แล้วเจ้าเชื่อหรือว่าข้า จะเป็นพระราชาที่ดีได้น่ะ"
"ฝ่าบาท ขอให้ทรงเชื่อพระองค์เองเถอะเพคะ เพราะหม่อมฉัน เชื่อมั่นต่อฝ่าบาทเสมอ"
"ขอบใจมาก คำพูดเจ้า ทำให้ข้าคิดได้หลายอย่าง"
คิมชูซอนเข้ามา "ฝ่าบาท เหล่าขุนนางยังรออยู่ที่ลานกว้าง ไม่ยอมกลับพ่ะย่ะค่ะ"
"ตกลง ข้าจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้"
พระเจ้าซองจงเสด็จไปฟังการบรรยาย ก่อนจะกลับมาบอกกับยุนโซฮวาว่า
"ข้าจะทำหน้าที่ให้ดีตามที่เจ้าบอก แต่ก่อนหน้านั้น ข้าจะให้เจ้าเป็นมเหสีคนใหม่ ไม่รู้จะมีปัญหาหรือเปล่า"
"ฝ่าบาททรงมีน้ำพระทัยต่อหม่อมฉันเช่นนี้ หม่อมฉันรู้สึกซาบซึ้งเพคะ แต่ว่าหม่อมฉัน ไม่เคยคิดจะเป็นเจ้าของตำหนักแคเท ซักนิด"
"หึ เจ้าอย่าถ่อมตัวนักเลย เหมือนที่เจ้าเชื่อใจข้า ว่าสามารถเป็นพระราชาที่ดีทำให้บ้านเมืองเจริญได้ ข้าก็เชื่อว่าเจ้า คู่ควรเป็นพระแม่แห่งโชซอนยิ่งกว่าใครเหมือนกัน"
00000000000000000
โชชิคยอมรู้สึกว่าชองฮันซูกำเริบเสิบสาน ชองฮันซูเข้าเฝ้าพระพันปียินซู ชองฮันซูทูลให้ร้ายยุนโซฮวาต่อพระพันปียินซู เพื่อล้างมลทินไม่ให้ตนเป็นผู้ต้องสงสัยให้ร้ายพระมเหสีฮัน ชองฮันซูทูลว่า
"พระพันปี คราวนี้หม่อมฉัน ได้เลื่อนเป็นหัวหน้ามหาดเล็กตรวจการณ์ จึงมาขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ"
"เจ้าคิดว่าสามารถทำงานได้อย่างอิสระ ภายใต้การควบคุมของโชชิคยอมหรือเปล่า"
"สมัยก่อนหม่อมฉัน เป็นเพียงลูกน้องปลายแถวที่อยู่ใต้การบัญชาของท่านเจ้ากรมฯ แต่วันนี้ หม่อมฉันเป็นลูกบุญธรรมไต้เท้าโน อีกทั้งหัวหน้ามหาดเล็ก ไม่ว่าใครจะทำอะไร ล้วนอยู่ในสายตาหม่อมฉันทั้งสิ้น หม่อมฉัน จึงมาขอถวายการรับใช้ ต่อพระพันปีพ่ะย่ะค่ะ"
"ถ้าอย่างงั้น เฮ่อ เจ้ารู้หรือยังว่า คืนก่อนได้เกิดเหตุร้ายขึ้น ในตำหนักของสนมยุนน่ะ"
"ทรงหมายถึง มีคนคิดสาปแช่งองค์ชายน้อย จึงได้ทำคุณไสยใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ"
"รู้มั้ยว่าเรื่องนี้ เป็นฝีมือของใคร"
"หม่อมฉันกำลังสืบอย่างลับๆ อยู่ แต่เชื่อว่าในวัง คงไม่มีใครกล้าเหิมเกริมถึงขนาด ทำเรื่องแบบนี้ได้"
"ไม่งั้น จะเป็นฝีมือภูติผีปีศาจหรือเปล่า"
"ภูติผีอะไรกัน เป็นไปไม่ได้หรอกพ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉัน กลับสงสัยพฤติกรรมของคนๆ หนึ่งมากกว่า"
"ไหนลองว่ามาซิ"
"น่าจะเป็นไปได้ว่า พระสนมโซฮวา ทรงทำเรื่องนี้ด้วยตัวเอง"
"อะไรนะ เจ้าบอกว่านางทำเองงั้นหรือ"
"ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ"
"นางมีเหตุผลอะไรถึงต้องทำเรื่องแบบนี้น่ะ"
"แม้ว่าสนมยุนจะมีพระโอรสก็จริง แต่คราวก่อน เรื่องสาปแช่งอดีตมเหสี รวมถึงประกาศสนเท่ห์ นางยังเป็นผู้ต้องสงสัยอยู่ ด้วยเหตุนี้จึงกลัวว่าเมื่อมีชนักปักหลัง อาจไม่ได้ขึ้นถึงตำแหน่งพระมเหสี จึงได้ทำเรื่องแช่งตัวเอง เพื่อใส่ความสนมคนอื่นก็เป็นได้"
"อึม ชองฮันซู เรื่องนี้เจ้าต้องสืบให้กระจ่าง มีอะไรคืบหน้าก็มาบอกข้าให้รู้"
ไต้เท้าซังตังยื่นข้อเสนอกับพระอัยยิกาจองฮีว่า ให้สนมออมขึ้นเป็นพระมเหสี เมื่อนั้นเขาจะยุบสภาปกครอง และรวบรวมขุนนางที่ภักดีช่วยพระเจ้าซองจงบริหารราชกิจ พระอัยยิกาจองฮีทรงฟังแล้วนิ่งอึ้งไป
ชองฮันซูกับซอยองรีบไปตีสนิทกับสนมออม เพราะคิดว่าอย่างไรก็จะได้ขึ้นเป็นพระมเหสีอย่างแน่นอน ซอยองพยายามกล่อมให้กึมพยอมาเป็นพวกและขัดกับโชชิคยอมแต่กึมพยอนั้นภักดีกับ
โชชิคยอมไม่แปรเปลี่ยน ซอยองจึงต้องคิดหาทางใหม่
พระอัยยิกาจองฮีทรงเรียกโชชิคยอมมาปรึกษาว่า
"ไต้เท้าซังตังพูดตรงๆ เลยว่า ถ้าข้ายอมให้สนมออมเป็นมเหสี เขาจะยุบสภาปกครองและคืนอำนาจให้ฝ่าบาท แล้วไม่ทราบเจ้ากรมมหาดเล็ก เห็นว่าไงบ้าง"
"สนมออมเป็นคนที่ไต้เท้าซังตังพาเข้าวังมา ถ้าอีกหน่อยผู้หญิงคนนี้ ได้เป็นประมุขของฝ่ายในจริง ราชสำนักก็จะอยู่ในกำมือไต้เท้าซังตังต่อ โดยไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้พ่ะย่ะค่ะ"
"หึ ไม่งั้นเราจะทำไงดีล่ะ ตอนนี้ฝ่าบาท เหมือนถูกสถานการณ์บีบคั้นไปหมด จนข้าไม่รู้จะหาทางออกให้เขายังไงดี"
"ทูลพระอัยยิกา ถ้าอีกหน่อยฝ่าบาททรงว่าราชการเอง แต่ไม่อาจใช้คนตามความเหมาะสม พระองค์ก็จะเป็นเพียงพระราชาหุ่นเชิด ที่เปลี่ยนจากพระอัยยิกา ไปอยู่ภายใต้อิทธิพลของเหล่าขุนนางแทน เพื่อเกียรติของราชสำนัก และเพื่อคานอำนาจของไต้เท้าซังตัง หม่อมฉันเห็นว่าสมควรให้ฝ่าบาททรงมีอำนาจเต็มจะดีกว่า"
"เฮ่ย แล้วข้าจะทำยังไงดีล่ะนี่"
ยุนซุกยอนต้มโจ๊กลูกสนมาเยี่ยมยุนโซฮวา แต่ยุนโซฮวาเกิดปวดท้อง ยางชองอุนมาตรวจแล้วบอกว่าเป็นอาการหลังคลอด ไม่เป็นอะไรมาก ยุนโซฮวาเตือนยุนซุกยอนและโอซังกุงให้บอกทุกคนว่าห้ามเพร่งพรายเรื่องนี้ไป เพราะยุนซุกยอนอาจจะเสีย
แต่ไม่นานข่าวนี้ก็สะพัดไปทั่ววังหลวงว่ายุนซุกยอนอยากเป็นพระมเหสี เลยวางยายุนโซฮวา
คิมชูซอนไปพบวอฮาและขอให้นางช่วยทำพิธีอธิษฐานขอพรให้ยุนโซฮวากับองค์ชายน้อย และพอกลับเข้าวังเขาก็ทราบจากพวกจาจีเรื่องข่าวลือ คิมชูซอนไม่เชื่อว่าจะเป็นความจริงเด็ดขาด
ด้านชองฮันซูก็รีบไปรายงานพระพันปียินซูว่ายุนโซฮวาเล่นละครตบตาคนอื่น และเร่งให้พระพันปียินซูจัดการยุนโซฮวา พอชองฮันซูกลับไปเขาก็ถูกโชชิคยอมตบหน้า
"พี่ใหญ่ อยู่ดีๆ ทำไมตบหน้าข้าล่ะ"
"ข้าอุตส่าห์ไว้ใจเจ้าถึงให้เป็นหัวหน้ามหาดเล็กตรวจการณ์ แต่วันๆ เจ้ากลับคอยยุยงให้พระพันปีกับเหล่าพระสนมเข้าพระทัยผิด แถมยังปล่อยข่าวลือบ้าบออีก"
ชองฮันซูตีหน้าซื่อ "ข้าไม่เข้าใจที่ท่านพูด"
"คนที่สอนไม่รู้จักจำ เห็นทีต้องใช้ไม้สั่งสอน ข้า อาจต้องสั่งให้เฆี่ยนตีเจ้า ถึงจะรู้สำนึกซะบ้าง"
องค์ชายน้อยไม่สบาย รอยางชองอุนมาตรวจอาการ ยุนโซฮวาเป็นห่วงลูกมาก ทันใดนั้นพระพันปียินซูเสด็จมา และตรัสถาม
"มีเรื่องอะไรกัน"
"ฮือ พระพันปี ลูกหม่อมฉันไม่สบายเพคะ กำลังรอให้ไต้เท้ายางมาดูอยู่"
"โซฮวา มอบองค์ชายน้อยให้ฮงซังกุงซะ"
ยุนโซฮวาตกใจมาก "อะไรนะ พระพันปี ทรงหมายความว่าไงหรือเพคะ"
"เจ้าไม่คู่ควรที่จะเป็นแม่คน เอาลูกไปให้คนอื่นเลี้ยงดีกว่า"
ยุนโซฮวาทั้งอึ้งทั้งเสียใจ "หา ฮือ หึ"
"บอกให้มอบองค์ชายน้อยให้ฮงซังกุงเร็ว"
"หึ ทำไมเพคะ ทำไมต้องให้นาง"
"เพราะเจ้าไม่คู่ควรเป็นแม่คนอีก จะให้พูดกี่ครั้งถึงเข้าใจ"
"พระพันปี ทำไมทรงตำหนิหม่อมฉันอย่างงั้นล่ะเพคะ"
"เจ้าถือว่าตัวเองมีลูกเลยหมายปองตำแหน่งพระมเหสีอย่างออกหน้าออกตา ข้าจะไม่ให้เด็กคนนี้อยู่กับแม่ที่ใจร้ายอย่างเจ้าอีก"
"หึ พระพันปี ทรงเข้าพระทัยผิดแล้ว หม่อมฉัน"
"ฮงซังกุงยืนเฉยทำไม อุ้มองค์ชายน้อยมาเดี๋ยวนี้"
"ทราบแล้วเพคะ"
"อย่านะ อย่าเอาลูกหม่อมฉันไป ได้โปรดเถอะ ฮือ ฮือ พระพันปี ทำไมต้องทรงพรากหม่อมฉันกับลูกด้วยเพคะ ฮือ ลูกยังเด็กนักจำเป็นต้องกินนมแม่ แถมยังไม่สบายอีก โปรดคืนให้หม่อมฉันเถอะเพคะ หม่อมฉันขอร้อง โปรดคืนลูกให้หม่อมฉันเถอะ"
"นี่คือสิ่งที่เจ้ารนหาที่ เพราะเจ้าใฝ่สูงทะเยอทะยานเลยต้องรับกรรม ยังไม่รู้สำนึกอีกหรือ"
"หา หม่อมฉัน หม่อมฉันถูกปรักปรำ"
"ก่อนจะสืบรู้ความผิดของเจ้า ข้าจะดูแลองค์ชายน้อยให้ชั่วคราว อีกอย่าง ห้ามเจ้าออกจากตำหนักแม้แต่ก้าวเดียว จงสำนึกให้มากด้วย"
ยุนโซฮวาร้องไห้จนหอบ โอซังกุงพยายามทูลขอร้องพระพันปียินซูทำให้นางถูกดุไปด้วย
"หา ลูกแม่ๆๆๆ" ยุนโซฮวาร้องไห้ใจแทบขาด
โอซังกุงได้แค่ปลอบ "พระสนม ช่างเถอะเพคะ"
"ฮือๆๆ ฮือๆๆ พระพันปี ทำไมทรงโหดร้ายกับหม่อมฉันขนาดนี้ ไม่เห็นใจหม่อมฉันบ้างเลย เพราะอะไร

จบเรื่องย่อละครตามบทโทรทัศน์ คิมชูซอน ตอนที่ 21

เรื่องย่อละครตามบทโทรทัศน์ คิมชูซอน ตอนที่ 22

ผื่นจำนวนมากขึ้นที่พระศอและพระเพลาองค์ชายน้อย ยางซองยุนเชื่อว่ามีคนวางยาพิษปองร้ายองค์ชายน้อย พระอัยยิกาจองฮีและพระพันปียินซูทรงตกพระทัยมาก แต่ก็ไม่เท่ากับพระเจ้าซองจง
พระเจ้าซองจงทรงไม่เชื่อพระพันปียินซูที่ให้ร้ายยุนโซฮวา พระองค์จึงทรงให้พระพันปียินซูคืนองค์ชายให้ยุนโซฮวา
"เสด็จแม่ ทำไมทรงพรากนางกับลูกโดยไม่มีหลักฐาน เพียงแค่ฟังข่าวลือเท่านั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ"
"หึ ฝ่าบาท ลูกชายเจ้า เกือบจะถูกคนปองร้ายจนถึงแก่ชีวิตเชียวนะ"
"ยังไงหม่อมฉันก็ไม่มีวันเชื่อ ว่าโซฮวาจะทำเรื่องแบบนี้กับลูกได้"
"คนที่ถูกกิเลสบังตา ต่อให้เป็นพ่อแม่ลูกก็เถอะ ยังสามารถเข่นฆ่ากันเองหรือไม่ก็ทำเรื่องผิดศีลธรรมอย่างใหญ่หลวงได้เลย"
"แต่ว่าโซฮวา ไม่มีเหตุผลต้องทำร้ายลูกตัวเองนี่พ่ะย่ะค่ะ"
"เพื่อหวังครองตำแหน่งพระมเหสีไง เพราะแม้ว่านางจะมีลูกชายคนแรกให้เจ้า แต่จนป่านนี้ยังไม่อาจแก้ข้อกล่าวหา ที่มีการทำคุณไสยต่ออดีตมเหสี แถมยังสั่งให้นางในห้องเย็บปักติดประกาศสนเท่ห์อีก เพราะฉะนั้น เพื่อให้คนอื่นเลิกสงสัยตัวเอง อีกทั้งยังได้ชิงตำแหน่งมเหสีด้วย นางก็เลยวางแผนนี้โดยใช้ลูกเป็นเดิมพัน"
"เป็นไปไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันเชื่อใจสนมโซฮวา และอยากขอร้องเสด็จแม่ด้วยว่า ให้ส่งลูกไปคืนนางซะเดี๋ยวนี้"
"เพราะเจ้าใจอ่อนแถมยังหูเบานัก เหล่าสนมถึงได้เหิมเกริม ชิงดีชิงเด่นไม่รู้จบซะที"
"เสด็จแม่รับสั่งเกินไปแล้ว"
"ฝ่าบาท ถ้าจะปกป้องนางเพราะเห็นเป็นเมียรักเมียขวัญละก้อ ขอบอกว่าเจ้าถอดชุดมังกรแล้วไปทำนาซะดีกว่า แต่ว่าถ้าอยากเป็นพระราชาที่ปรีชาสามารถให้ผู้คนยกย่อง เจ้าก็ต้องปลดสนมคนนี้และขับออกจากวังไปซะ"
"หม่อมฉันไม่สามารถทำอย่างงั้นได้"
"แต่สิ่งที่ข้าทำก็เพื่อปกป้องเลือดเนื้อของเจ้า แค่สนมคนเดียว จะรับใหม่อีกร้อยคนพันคนก็ได้ แต่องค์ชายน้อย ถือเป็นสมบัติล้ำค่าของราชสำนัก ไม่ใช่ลูกใครคนใดคนหนึ่ง เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือ"
"หึ ไม่ว่าเสด็จแม่จะรับสั่งยังไงก็ตาม หม่อมฉันก็ยังเชื่อใจโซฮวาเสมอ"
พระอัยยิกาจองฮีทรงสดับฟังอยู่นานก็ตรัสขึ้น "แทปี ในเมื่อฝ่าบาทมีความคิดของเขาเอง เราก็รอดูไปอีกหน่อยเถอะนะ หาหลักฐานให้แน่ชัดก่อน ค่อยลงโทษสนมโซฮวาก็ยังไม่สายนี่นา"
พระพันปียินซูทรงได้แต่ถอนพระทัย
พระเจ้าซองจงจะเสด็จไปหายุนโซฮวา แต่สุดท้ายก็ทรงเปลี่ยนพระทัยไม่ไป คิมชูซอนทูลถามว่า
"ฝ่าบาท ทำไมทรงเปลี่ยนพระทัยกระทันหันไม่เสด็จไปหาพระสนมที่ตำหนักล่ะพ่ะย่ะค่ะ ทุกวันนี้ฝ่าบาท ทรงเป็นประมุขแห่งโชซอนแล้ว ต้องทรงยืนยันความบริสุทธิ์ของพระสนมโซฮวา และช่วยพาองค์ชายน้อย กลับคืนสู่อ้อมอกของพระสนมนะพ่ะย่ะค่ะ"
"ชูซอน ข้ารู้สึกกลัวมาก กลัวถูกคนหาว่าอ่อนแอ เป็นพระราชาที่ปกป้องกระทั่งสนมยังไม่ได้ กลัวว่าทุกคนจะจับตามอง คาดหวังให้ข้าเป็นพระราชาที่ดี ไม่ว่าทำอะไรก็ต้องอยู่ในระเบียบแบบแผน อยู่ใต้อำนาจของพวกขุนนางผู้ใหญ่ กลัวความคาดหวังของชาวบ้าน ที่นึกว่าข้าเป็นพระราชาที่สูงส่ง กลายเป็นภาระอันหนักอึ้งจนข้ารับไม่ไหว นับวันจะยิ่งเครียดกับตำแหน่งนี้มากขึ้น"
"ถ้าอย่างงั้น จะทรงปล่อยให้พระสนมถูกปรักปรำ และถูกไล่ออกจากวัง โดยไม่เหลียวแลหรือพ่ะย่ะค่ะ"
พระเจ้าซองจงทรงฟังแล้วก็ถอนพระทัย
ด้านยุนโซฮวาก็ไปขอเข้าเฝ้าพระพันปียินซู พระนางสั่งให้ซังกุงรีบพาองค์ชายน้อยเข้าไปนอน
"โซฮวา ข้าบอกให้อยู่ในตำหนัก ห้ามออกมาข้างนอก แล้วทำไมมาถึงนี่ได้ล่ะ"
"หม่อมฉัน ยินดีรับอาญาจากพระพันปีทุกสถานเพคะ"
"อะไรนะ ยินดีรับโทษหรือ"
"ต่อให้พระพันปี ทรงถอดถอนหม่อมฉันออกจากตำแหน่งสนมเอก หม่อมฉันก็จะไม่ปริปากซักนิด รือแม้จะลงอาญาเฆี่ยนตียังไง หม่อมฉันก็ยินดีรับทุกอย่าง แต่ว่า โปรดอย่าไล่หม่อมฉันออกจากวังได้ไหมเพคะ เพราะหม่อมฉันไม่สามารถพรากจากลูกชายได้จริงๆ ขอทรงเห็นใจหม่อมฉันด้วยเถอะ"
"เจ้านี่บังอาจนัก ทำเรื่องปองร้ายลูกตัวเอง แทนที่จะสำนึกยังมาตีหน้าเศร้า เรียกร้องความเห็นใจจากข้าอีก นึกหรือว่าข้าจะหลงคารมเจ้าน่ะ"
"พระพันปี โลกนี้คงไม่มีแม่คนไหน หวังจะได้ลาภยศสรรเสริญจนทำร้ายลูกตัวเองได้ลงคอหรอกเพคะ หม่อมฉันอยากให้ทรงพิจารณาใหม่"
"หุบปากซะที ถ้าไม่มีหนทาง ยืนยันความบริสุทธิ์ของเจ้าได้ เจ้าก็จะถูกปลด และไล่ออกจากวังอย่างแน่นอน"
"พระพันปี ทำไมไม่ทรงเชื่อหม่อมฉันบ้างล่ะเพคะ"
"ข้าไม่อยากพูดกับเจ้าอีกแล้ว ไปไหนก็ไปเถอะ"
"พระพันปี"
"บอกให้ออกไปไม่ได้ยินหรือไง" ยุนโซฮวาร้องไห้แทบขาดใจ
ลานฝึกในกรมมหาดเล็ก โชชิคยอมและชองฮันซูต่างประลองยุทธกันอย่างดุเดือด ฝีมือทั้งสองทัดเทียมกันมาก และแล้วโชชิคยอม ก็สามารถสยบชองฮันซูลงได้ โชชิคยอมเอาผิดชองฮันซูใช้หนังสือสนเท่ห์ปล่อยข่าวลือไปทั่ววังหลวง หากยังกล้าทำเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีก ตนจะไม่ไว้ชีวิตอย่างแน่นอน ชองฮันซูได้แต่นิ่งเงียบ
ตกดึกคิมชูซอนและพวกพากันจับกุมตัวขันทีที่ปล่อยข่าวลือในวังหลวง คิมชูซอนเห็นแก่มิตรภาพจึงปล่อยตัวขันทีไป ขันทีผู้นั้นซาบซึ้งในน้ำใจของคิมชูซอน ดังนั้นจึงเปิดเผยความจริงให้คิมชูซอนรู้ว่าชองฮันซูเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลัง
เมื่อคิมชูซอนรู้เช่นนั้นแล้วจึงไปคาดคั้นเอาความจริงจากชองฮันซู ชองฮันซูเปิดเผยความจริงให้คิมชูซอนรู้ว่าตนได้รับคำสั่งจากไต้เท้าโนอีกต่อ เมื่อคิมชูซอนรู้เช่นนั้นแล้วก็ไปยืนยันเอาความจริงจากไต้เท้าโน
คิมชูซอนบอกไต้เท้าโนว่าขันทีไม่ควรหลอกลวงเบื้องสูง เมื่อไต้เท้าโนได้ยินเช่นนั้นก็โกรธมากจึงขับไล่คิมชูซอนไป
โอซังกุงมาพบโชชิคยอม และบอกว่าอยากให้เขาช่วยล้างมลทินให้พระสนมยุนโซฮวา
โชชิคยอมอึ้ง "อะไรนะ"
"ข้ารู้ดีว่านางเจ็บปวดแค่ไหน เมื่อต้องพรากจากลูกที่ยังไม่หย่านม จึงอยากให้ท่านช่วยเหลือนาง เพื่อไม่ให้ต้องเป็นทุกข์เหมือนข้า ซึ่งเคยสูญเสียลูกเหมือนกัน"
"ข้าเข้าใจความรู้สึกของเจ้าดี แต่พระพันปีทรงยืนกรานหนักแน่น ตราบใดที่ไม่มีหลักฐาน ก็ยากจะล้างมลทินให้พระสนมโซฮวาได้"
"เฮ่อ นี่คือหลักฐานที่จะยืนยันความบริสุทธิ์ ของพระสนมโซฮวา แหวนที่พบในห้องนอนของซังกุงห้องเย็บปัก ไม่ใช่แหวนของพระสนมโซฮวา"
"ถ้าอย่างงั้น ทำไมต้องเอาแหวนนี่ มาให้ข้าด้วยล่ะ"
"ถ้าตอนนี้เป็นข้าหรือพระสนม เอาแหวนไปให้พระพันปีทอดพระเนตร ก็กลัวว่าจะทรงเข้าพระทัยเป็นอื่นอีก จึงต้องรบกวนให้ท่านออกหน้าแทนน่ะค่ะ และอยากให้ท่านช่วยทูลอธิบาย ให้พระพันปีทรงเข้าพระทัยใหม่ด้วย"
ขณะที่โชชิคยอมเองก็คิดว่า ถ้าเขาเอาแหวนวงนี้ไปถวายพระพันปี พระสนมยุนซุกยอนซึ่งเป็นธิดาเจ้ากรมกลาโหม จะหมดสิทธิ์เป็นพระมเหสีองค์ใหม่ทันที
โอซังกุงออกมาก็พบกับคิมชูซอน เขาถามว่ายุนโซฮวาเป็นอย่างไรบ้าง โอซังกุงบอกว่า
"ไม่ต้องห่วงแล้วล่ะ อีกไม่นานพระพันปีคงจะคลายความสงสัย เพราะข้าเอาหลักฐาน ที่จะยืนยันความบริสุทธิ์ของพระสนมไปมอบให้เจ้ากรมมหาดเล็กแล้ว"
"หลักฐานยืนยันความบริสุทธิ์ หมายความว่าไงหรือครับ"
"ถ้าจะช่วยพระสนม ก็มีแต่วิธีนี้เท่านั้น ข้าเองก็แอบขัดคำสั่งของนาง ถือวิสาสะเหมือนกัน"
และคืนนั้นคิมชูซอนก็เข้าพบโชชิคยอม และบอกว่ามีเรื่องจะขอถามหน่อย โชชิคยอมบอกให้ถามได้
"หน้าที่ถวายอารักขาต่อฝ่าบาทและราชสำนัก ถ้าขัดกับจุดประสงค์ของครอบครัว เราจะทำไงดีครับ ต้องเห็นแก่ความอยู่รอดของครอบครัว จนละทิ้งหน้าที่ของการเป็นมหาดเล็กหรือเปล่า"
"อยู่ดีๆ เจ้ามาพูดเรื่องอะไรน่ะ"
"ท่านพ่อ ทำไมท่านไม่ยอมเอาแหวน ไปถวายให้พระพันปีทอดพระเนตรล่ะครับ"
"ว่าไงนะ"
"ถ้ายืนยันความบริสุทธิ์ของพระสนมโซฮวาได้ ท่านก็เป็นห่วงว่า นางจะเป็นอุปสรรคทำให้สนมออมไม่ได้เป็นพระมเหสีองค์ใหม่ใช่ไหมครับ ท่านก็ทำเพื่อครอบครัว จึงร่วมมือกับไต้เท้าซังตัง หาเรื่องกลั่นแกล้งพระสนมโซฮวา เพื่อให้นางหมดความสำคัญใช่ไหม"
"หุบปาก" โชชิคยอมโมโห
คิมชูซอนยังพูดต่อว่า "ตลอดเวลาที่ผ่านมา ข้าภูมิใจในตัวท่าน ที่มักจะพร่ำสอน ให้เราถวายความภักดีต่อฝ่าบาทและราชสำนักยังไงบ้าง จนถึงวันนี้ ข้าก็ยังไม่ลืม แต่ทำไมท่านพ่อ ถึงได้ทรยศต่อตัวเอง และทรยศต่อความนับถือที่ข้ามอบให้ท่าน ขออภัยด้วยครับ ข้ารู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ เพราะเป็นแค่มหาดเล็กต่ำต้อย มีหน้าที่คอยฟังคำสั่งผู้ใหญ่เท่านั้น หมดเรื่องแล้วข้าขอตัวก่อน"
"ชูซอน เอาแหวนวงนี้ไป นี่คือหลักฐานที่จะยืนยันความบริสุทธิ์ ของพระสนมโซฮวา เจ้าจะเอาไปเปิดเผยเพื่อให้ครอบครัวเราพินาศ หรือจะทำหน้าที่มหาดเล็กที่ดี ก็สุดแต่เจ้าจะจัดการ ข้ายอมสูญเสียชื่อเสียงและวงศ์ตระกูล แต่จะไม่ให้ลูกชาย ผิดหวังในตัวข้า"
คิมชูซอนกลับมาคิดหนักว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี แล้วในที่สุดเขาก็ตัดสินใจไปเข้าพบพระพันปียินซู
"คิมชูซอน มาพบข้าแต่เช้ามีธุระอะไรหรือ" พระพันปียินซูทัก
"หม่อมฉันมาเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ของพระสนมโซฮวา และให้พระพันปีทรงคลายความสงสัยพ่ะย่ะค่ะ"
"อะไรนะ เจ้าเอาอะไรมาพูดน่ะ"
"หม่อมฉัน เคยรู้จักพระสนมโซฮวา ตั้งแต่สมัยตามท่านแม่ไปทำพิธีต่างๆ ที่ตำหนักของพระพันปีตอนอยู่ข้างนอก ครั้งหนึ่งฝ่าบาทชวนหม่อมฉันไปดูการแสดงในตลาดนัด ไปเจออันธพาลกลุ่มหนึ่งเข้าและถูกพวกเขาทำร้าย หลังจากนั้นพระพันปี ทรงใช้ไม้หวายตีฝ่าบาทซึ่งเป็นพระโอรส แต่กลับเมตตา อภัยโทษให้หม่อมฉันกับแม่ แสดงให้เห็นว่า พระพันปีทรงเป็นคนที่ยุติธรรมนัก หม่อมฉันจึงเชื่อว่าถ้าพระพันปี ได้ทรงทราบความจริงบางอย่าง คงจะคลายความเข้าพระทัยผิดที่มีต่อพระสนมโซฮวา หม่อมฉันจึงได้มาเข้าเฝ้าพ่ะยะค่ะ สิ่งที่หม่อมฉันทูล หากมีความเท็จแม้แต่น้อย หม่อมฉันยินดีให้ลงโทษสถานหนัก โดยไม่ปริปากซักคำ"
"เอาเถอะ งั้นความจริงคืออะไรยังไง ไหนลองว่ามาซิ"
"นับแต่พระสนมโซฮวาทรงตั้งครรภ์ จนถึงวันที่ประสูติพระโอรสออกมาอย่างราบรื่น ไม่เคยมีวันไหนที่จะไม่อธิษฐาน ขอให้ลูกในพระครรภ์ทรงปลอดภัย แล้วคนแบบนี้ จะกล้าวางยาพิษ ทำร้ายลูกของตัวเองได้ยังไง ที่สำคัญพระสนม ยังห่วงว่าตัวเองจะทำให้ฝ่าบาททรงเสียสมาธิในการศึกษาราชกิจ จึงปฏิเสธการเข้าหอในคืนแรก โดยยอมเสี่ยงกับโทษที่จะถูกขับออกจากวัง แล้วคนแบบนี้น่ะหรือ จะมักใหญ่ใฝ่สูง ทำทุกอย่างเพื่อหวังถึงตำแหน่งพระมเหสีได้ยังไง โดยเฉพาะสมัยที่อดีตมเหสียังอยู่ พระสนมโซฮวาก็ทรงให้ความเคารพ ต่อพระมเหสีเป็นอย่างมาก และพระมเหสีก็ทรงโปรดปรานนาง หม่อมฉันจึงเห็นว่าคนแบบนี้ เป็นไปไม่ได้ ที่จะคิดปองร้ายคนอื่น แถมยังคิดวางแผน ไปติดประกาศเพื่อใส่ร้ายสนมคนอื่นอีก"
"คิมชูซอน เจ้าไม่คิดหรือว่านี่คือการพูดปากเปล่า โดยไม่มีหลักฐาน เอาแต่เข้าข้างสนมโซฮวาอย่างน่าขำน่ะ หรือคิดจะตอบแทนที่นาง เคยไปทูลขอให้ฝ่าบาทไว้ชีวิตเจ้าๆ ก็เลย จะมาช่วยนางบ้างใช่ไหม"
"ไม่ใช่อย่างงั้นพ่ะย่ะค่ะพระพันปี นี่คือหลักฐานที่จะยืนยันความบริสุทธิ์ ของพระสนมโซฮวา"
คิมชูซอนมอบแหวนให้พระพันปียินซู ทรงตกพระทัย "นี่คือ"
"เป็นแหวนที่อดีตมเหสี ทรงประทานให้พระสนมทั้งสอง เก็บไว้เป็นที่ระลึกพ่ะย่ะค่ะ พอสนมโซฮวารู้ว่า สนมซุกยอนทำแหวนหายไป โดยไม่อาจสืบหาคนที่ลักขโมยได้ กลัวว่านางจะมีความผิด เมื่อพระพันปีทรงมีรับสั่งถามถึง พระสนมจึงไม่ยอมนำออกมาให้ทอดพระเนตรเหมือนกันพ่ะย่ะค่ะ"
"อะไรนะ"
"จริงอยู่ ถ้าจะมีความผิดละก็ คือพระสนมทูลความเท็จต่อพระพันปี ในวันนั้นว่าได้ทำแหวนหายไป แต่นั่นก็เป็นเพราะ เพื่อรักษาคำมั่นสัญญา ที่ให้ไว้กับอดีตพระมเหสีต่างหาก"
"คำมั่นกับอดีตมเหสีหรือ"
"ได้ข่าวว่าก่อนที่อดีตพระมเหสีจะสิ้นพระชนม์ ได้มีรับสั่งทรงกำชับให้สนมโซฮวา หลีกทางให้สนมซุกยอน ได้เป็นพระมเหสีองค์ใหม่แทนพ่ะย่ะค่ะ พระพันปี พระสนมที่ยึดมั่นในสัญญาถึงเพียงนี้ ถึงขนาดยอมโกหกว่าแหวนหายไปเพื่อปกป้องพระสนมซุกยอนไว้ แล้วมีหรือที่พระนาง จะหวังตำแหน่งมเหสีซะเอง โดยการใส่ร้ายคนอื่น ทำเรื่องสาปแช่ง แม้แต่วางยาพระโอรสก็ยังสามารถทำได้ พระพันปี หม่อมฉันอยากให้ทรงใช้วิจารณญาณ ไตร่ตรองเรื่องนี้ให้ดี เพื่อไม่ให้ทรงปรักปรำ และเข้าพระทัยสนมโซฮวาใหม่ให้ถูกต้องเถอะพ่ะย่ะค่ะ"
"แน่ใจหรือว่า สิ่งที่เจ้าพูดเป็นความจริงทั้งหมดน่ะ"
"เมื่อหม่อมฉันตัดสินใจมาเข้าเฝ้า ไม่ใช่เพื่อหวังตอบแทน บุญคุณที่พระสนมมีต่อหม่อมฉัน แต่หากว่าคราวนี้สนมโซฮวา ถูกปรักปรำจนต้องออกจากวังหลวงจริง อีกหน่อยราชสำนัก ก็จะเกิดเรื่องใส่ร้ายป้ายสี ให้ร้ายคนอื่นไม่รู้จบจักสิ้นซะที เช่นนี้แล้ว การปกครองของฝ่าบาท ย่อมไม่อาจนำมาซึ่งความผาสุกได้ และราชสำนักก็จะพลอยเสื่อมเสียเกียรติไปด้วย หม่อมฉันในฐานะมหาดเล็กผู้ปกป้องฝ่าบาทและราชสำนัก อยากทูลขอพระพันปี ให้ทรงเห็นแก่ฝ่าบาท โดยเฉพาะ เห็นแก่ความมั่นคงของบ้านเมืองและราชสำนัก ทรงให้ความเป็นธรรม แก่ทุกฝ่ายด้วยเถอะพ่ะย่ะค่ะ"
"หึ เอาเถอะ เรื่องของสนมโซฮวา ข้าจะคิดให้หนักอีกที แล้วค่อยตัดสินอย่างเป็นธรรมอีกครั้งละกัน ส่วนเจ้าก็ออกไปได้แล้ว"
"หม่อมฉันขอบพระทัยพระพันปี และขอทูลลาพ่ะย่ะค่ะ"
คิมชูซอนออกมาก็พบโชชิคยอม "ท่านพ่อ"
"อึม ดีมาก วันนี้เจ้า ถือว่าได้ทำหน้าที่มหาดเล็ก อย่างสมบูรณ์ครบถ้วนแล้ว"
"ข้าเกือบเข้าใจความหมายของท่านผิดไป ต้องขอโทษด้วยครับ"
"ไม่เป็นไรหรอก จริงๆ แล้ว ข้าก็เหมือนคนใจแคบเหมือนกัน ไปเถอะ"
ไต้เท้าซังตังและเหล่าขุนนางถวายคำบรรยายแด่พระเจ้าซองจง ทรงฟังอยู่นานก็ตัดสินใจถามไต้เท้าซังตังว่า
"ไต้เท้าซังตัง ใครคือประมุขของประเทศนี้ ข้าแค่มีหน้าที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ แต่ราชกิจใหญ่น้อยขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพวกท่าน ข้ารู้สึกอนาถตัวเองนัก"
"พระอาญาไม่พ้นเกล้า"
"ประมุขแห่งโชซอน คือฝ่าบาทแน่นอน ส่วนพวกเรา เป็นเพียงข้าราชบริพาร ที่คอยถวายการรับใช้เท่านั้น"
ไต้เท้ายุนโฮเสริมว่า "ถ้าฝ่าบาททรงปกครองบ้านเมืองโดยธรรม ไม่เพียงแต่ราชสำนัก แม้แต่ราษฎรก็จะยกย่องว่าทรงเป็นพระราชาที่ดีพ่ะย่ะค่ะ"
"แต่ถึงพระราชาจะดีเลิศขนาดไหนก็ตาม ขุนนางที่เอาแต่แบ่งพรรคแบ่งพวก ฉ้อราษฎร์บังหลวงหาประโยชน์ใส่ตัว ซื้อขายตำแหน่งขุนนาง แล้วความดีของข้าคนเดียว จะส่งผลถึงราษฎรให้อยู่เป็นสุขได้ยังไง การบรรยายวันนี้ พอแค่นี้ดีกว่า"
พระพันปียินซูทรงตามยุนโซฮวามาพบ
"โซฮวา ทำไมวันก่อนต้องโกหกว่า เจ้าทำแหวนหายไป ไม่ยอมให้ข้าดูล่ะ"
"หึ ต่อให้หม่อมฉัน อธิบายยังไงก็ตามแต่ คงไม่อาจลบล้างความผิดที่เคยทูลความเท็จต่อหน้าพระพักตร์พระพันปีได้ และแม้ว่าพระพันปี จะทรงลงอาญายังไงก็ตาม หม่อมฉันก็ยินดีรับเพคะ"
"ฮึ่ม เอาคืนไป"
ยุนโฮซวาตกใจ "หา"
"นี่เป็นของมีค่าที่อดีตมเหสีเคยมอบให้เจ้า จงเก็บไว้ให้ดีเถอะ ส่วนเรื่องที่ว่า มีการทำคุณไสยในวัง รวมถึงประกาศสนเท่ห์เพื่อให้ร้ายสนมคนอื่นนั้น ข้าคิดว่าจะไม่เอาผิดกับเจ้า ถือว่าแล้วไป แม้แต่เรื่องเคราะห์ร้ายที่เกิดกับองค์ชายน้อยด้วย ข้าก็ไม่ถือว่าเป็นความผิดของเจ้าอีก นั่นเป็นเพราะว่า ถึงข้าจะถือสาหาความกับเจ้าต่อไป คนที่วางแผนทำให้ราชสำนักวุ่นวาย รวมทั้งปองร้ายองค์ชายน้อยก็ยังมีอยู่เหมือนเดิม,ไม่ได้หายไปไหนเลย ฉะนั้นก่อนจะมีการเลือกมเหสีองค์ใหม่ องค์ชายน้อยก็ยังคงให้เจ้าเลี้ยงดูต่อไป และเจ้าจะต้องเลี้ยงดูองค์ชายน้อยภายใต้การควบคุม ชองซังกุงที่ข้าส่งไปดูแลอีกต่อหนึ่ง"
"หม่อมฉัน จะทำตามรับสั่งเพคะ"
"แต่วันหลัง ข้ายังจะจับตาพฤติกรรมของเจ้า เพราะในฐานะเชื้อพระวงศ์คนหนึ่ง ต้องหมั่นสำรวมตัวให้มากเข้าใจมั้ย"
โชชิคยอมมาหาไต้เท้าโนและถามว่าคิมชูซอนมาพบเขาจริงหรือเปล่า
"จริง ลูกเจ้าคนนี้ บังอาจนัก กล้ามาลบหลุ่วงศ์ตระกูลของเรา แถมยังกล้าวิจารณ์การทำงานของข้าอีก ก่อนที่มันจะทำให้เราเสียหาย ตัดขาดกับมันได้แล้ว"
"ถ้าท่านพ่อไม่ได้สั่งให้คนถ่อยบางคนในวัง ปล่อยข่าวลือทำให้ราชสำนักวุ่นวายจริง ชูซอนคงไม่กล้า ล่วงเกินท่านพ่อขนาดนี้หรอกครับ"
"อะไรนะ ชิคยอม เจ้าพูดอะไรออกมารู้หรือเปล่า"
"ถ้าต่อไปท่านไม่เห็นหัวข้า คิดจะก้าวก่ายเรื่องในราชสำนักด้วยตัวเองละก้อ ข้าก็คงต้อง ขัดคำสั่งท่านพ่อ ไม่อาจทำตามได้เหมือนกัน"
"อะไรนะ นี่แปลว่าเจ้า จะหันมาตัดพ่อตัดลูกกับข้าแทนหรือไง หา"
"ทุกวันนี้ ข้าเป็นเจ้ากรมมหาดเล็ก มีหน้าที่ปกป้องวังหลวงและภักดีต่อฝ่าบาท จึงไม่อยากแข็งข้อ ทำเรื่องที่เนรคุณต่อท่านพ่อ หวังว่าท่านคงเห็นใจ และเข้าใจจุดยืนของข้าบ้าง ซักนิดก็ยังดี"
"ชิคยอม ถ้ายังเห็นข้าเป็นพ่ออยู่ เจ้าต้องสนับสนุนสนมออมให้เป็นพระมเหสีองค์ใหม่โดยเร็ว เข้าใจหรือเปล่า"
ทางด้านพระอัยยิกาจองฮีกับพระพันปียินซูก็เสนอว่าระหว่างสนมออมกับยุนซุกออมให้
พระเจ้าซองจงเลือกว่าใครจะได้เป็นพระมเหสี แต่พระเจ้าซองจงกลับบอกว่าอยากให้ยุนโซฮวาเป็น ทั้งสองพระองค์ต่างพากันอึ้ง
ยุนโซฮวาพบกับคิมชูซอนก็ถามเขาว่า
"ชูซอน ได้ข่าวว่าเจ้าไปเฝ้าพระพันปี อธิบายให้ทรงเข้าพระทัยเกี่ยวกับเรื่องของข้าหรือ"
"หม่อมฉัน ทำเพื่อความสงบของราชสำนักและความถูกต้อง ตามหน้าที่ของมหาดเล็กเท่านั้น"
"งั้นหรือ สิ่งที่เจ้าทำ มีหรือข้าจะไม่เข้าใจน่ะ แม้ว่าข้า จะไม่ใช่สนมที่พระพันปีทรงโปรดปรานนัก แต่ยังโชคดีที่ว่า ตอนนี้ไม่ต้องพรากจากองค์ชายน้อยอีก ทั้งนี้เพราะความช่วยเหลือจากเจ้า"
"อีกไม่นานพระสนม ก็จะได้ไปอยู่ตำหนักแคเทแล้ว"
ยุนโซฮวาตกใจ "อะไรนะ"
"พระสนมโซฮวา จะได้เป็น มเหสีแห่งโชซอนในไม่ช้า"

จบเรื่องย่อละครตามบทโทรทัศน์ คิมชูซอน ตอนที่ 22

โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ และก็ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านค่ะ

เครดิต : www.oknation.net/blog/lakorn